De Braziliaanse assistente die vorig jaar augustus bij ons kwam werken, nam vandaag afscheid. Een prachtige meid, die veel te veel heeft meegemaakt dan goed is op haar leeftijd. Met haar 21 jaar is ze nog veel te jong om 40 uur per week op kantoor te zitten en gelukkig zag ze dat zelf ook in; ze gaat weer studeren.
Het was een gezellige avond en ik ben moe en voldaan, dus ik houd het kort. Maar ik wil toch nog een frustratie uiten.
Waarom kan verdomme geen enkel restaurant een degelijke slagroom serveren?
Het eerste wat ik doe als ik een menukaart in mijn handen gedrukt krijg, is gretig naar de dessertpagina bladeren. Dan stem ik de andere gangen alvast op mijn dessert af. Jullie dachten dat ik om 7:00 in die sportschool zit te spinnen, omdat ik dat zo leuk vind. Ik doe het allemaal zodat ik op avonden als deze gewoon heel veel suiker en boter kan nuttigen.
Een restaurant dat het dessertvak verstaat gebruikt dan ook ECHTE slagroom in zijn gerechten. Helaas constateer ik steeds vaker dat restaurants zwichten voor de spuitroom. Volgens collega Loes ‘lekker luchtig en minder calorieën’. Maar collega Loes heeft het niet begrepen. Een dessert hoort niet mager of verantwoord te zijn. Dat is hetzelfde als een suikervrije chocoladetaart of een glutenvrije cake. Desserts en gebak moeten lekker vies zijn. Met suiker, stroop, bakmeel, vanillesuiker, roomboter, poedersuiker, bastognekoeken en dus ook ECHTE slagroom. De zoete, lobbige, vette substantie aangedikt met klopfix om ‘m nog meer body te geven. Kortom: een room die klopt.
Ongezouten rapen 