Met de lift gaan, is eigenlijk iets heel geks. Je staat enkele seconden in een stalen bakje dat naar beneden of naar boven suist. Je hebt geen bereik met je telefoon en er hangt vaak een spiegel waarin je jezelf kunt bestuderen onder een belichting die vaak meer kwaad dan goed doet.
Het komt soms voor dat er al iemand anders in die lift staat. En nooit denk ik: ‘Hè wat gezellig.’ Ik kijk de andere liftpassagier vaak aan met een blik die zegt ‘hoezo moet jij per se ook in deze lift zijn?’ Ik probeer er tevens bij te lachen. Helemaal irritant zijn kinderen die ook in de lift moeten en dan zo nodig op het knopje moeten drukken. Vaak druk ik het knopje voor mijn verdieping gewoon al zelf in. De kleine fucker moet niet denken dat ‘ie het alleenrecht op het knopjedrukken heeft, omdat ‘ie minderjarig is. Je hebt al het alleenrecht op zwembroeken met een geïntegreerde luier, dat is al cool genoeg.
Anyway. Ik dwaal af. Vandaag heb ik dus twee keer hetzelfde gesprek gevoerd in de lift. Ondanks mijn negatieve gevoelens jegens het liftdelen, probeer ik er nog wel iets leuks van te maken zolang het duurt.
Ik stond in de lift met een oudere buurman. Hij heeft me eens verteld dat hij twee kranten leest: de Telegraaf en het Parool en in het weekend golft hij. Vandaag had hij een tasje bij zich. Ik keek ernaar en ongevraagd begon hij me te vertellen over de inhoud van het tasje.
“Ik heb lekker een broodje Doner gehaald op het pleintje daar.” (Hij wees denkbeeldig richting Bos & Lommerplein). “Ooooh…dus geen culinaire praktijken vanavond,” zei ik. “Hoezo niet culinair? Doner is ook culinair.” “Mmm..het is vooral ongezond.” Zei ik terwijl ik mijn kickboks scheenbeschermers stevig vastklemde, beetje showend met mijn eigen gezonde levensstijl. “Nee hoor…in Doner zit kip, dat is gezond.” “Ja….kip met heel veel saus. Dat is hartstikke vet.” “Nou…nou…een beetje saus en veel sla en tomaat en augurk….en…ja…een beetje van die rode saus.” “Ja, ja praat het maar goed voor jezelf, maar echt dunner wordt je van..Doner niet.” “Ach af en toe moet het kunnen.” besloot hij terwijl ik de lift uitliep.
Daarna ging ik met N wat eten bij het Wilde Westen (veeeeeel te veeeeel kaas op de pizza en de cheesecake was uitverkocht) en ik stond dus net weer in de lift met een mens.
Deze keer was het met een bezorgboy. Clichéverhaal: Arabische komaf, jogginbroekje aan, helmpje vastgeplakt aan zijn hoofd. Hij had een geurende pizza in zijn hand. “Dat ruikt lekker.” Zei ik (omdat ik mijn eigen halve pizza links had laten liggen vanwege de overbekazing had ik nog wel trek). De jongen begon wat schaapachtig te lachen. “Eet je nou zelf ook elke dag pizza?” “In de pauze,” antwoordde hij. “Eet je elke dag in de pauze pizza?” Vroeg ik wat ongeloofwaardig. Hij begon te lachen. “Nee…natuurlijk niet. Soms eet ik Doner, of een halve kip, want elke dag pizza is niet gezond.”
Het is duidelijk: vanaf morgen begin in aan het Doner dieet.
Ongezouten rapen 