Ongezouten rapen

Wie mij een beetje kent, weet dat ik een tic heb. Ik doe aan lippulken. Dit valt onder de psychologische term: dermotillomanie.

Ik ben hiervoor nooit onder behandeling geweest. Ooit heb ik het eens genoemd toen ik bij de huisarts zat voor stressgerelateerde zaken, maar die maakte er toen geen werk van. De enige die me er serieus op aangesproken heeft, naast mijn familie en vrienden, was mijn tandarts. ´Als je zo doorgaat, krijg je op een dag lipkanker.´ Maar de waarschuwing boezemde een paar weken angst in, waarna mijn bovenlip weer het slachtoffers werd van mijn dwangarbeid.

Zoals op de wikipediapagina te lezen is, gebeurt het pulken met name in periodes van stress, maar ook wanneer ik een rustmoment heb en wil ontspannen. De grootste pulktrigger is autorijden: met een hand aan het stuur en de andere aan mijn lip trek ik lekker door tot de eindbestemming. En dan moet ik regelmatig eerst wachten tot het bloeden gestopt is en ik een verhullende lipstick kan aanbrengen. Want ja, zo ver gaat het.

Andere risicomomenten zijn: vergaderingen, films kijken, boeken lezen en wachten. Veel kleine oplossingen zoals lipgloss, kauwgom, mijn nagels kort houden of apps die slechte gewoontes bijhouden, werken maar tijdelijk. De beste oplossingen zijn het aantal risicomomenten beperken en zo min mogelijk stress hebben.

Er zijn een paar jaren geweest waarin ik voor langere tijd gestopt was: toen ik aan bollenpellen deed. Een maand lang kon ik niet met mijn hand aan mijn mond zitten, omdat ik tot mijn nek toe in de muffe bollen zat. Dan bestaat er ook nog zoiets als rotte bollen. Als je die eenmaal aanraakt (en dat gebeurde dagelijks), meuren je handen de rest van de dag naar rotte vis. Dus ik hield mijn handen instinctief bij mijn hoofd vandaan. Na een lange werkdag deden mijn beblaarde vingers zoveel pijn dat ik er niet aan moest denken ze ook nog te belasten met een pulksessie.

Nu ben ik 3 weken ´clean´. Sinds ik mijn baan heb opgezegd en ik niet meer elke dag in een bedrijfsbus rijd, zijn er minder risicomomenten. Ik werk in het huishouden, ruim op en bereid mijn nieuwe baan voor. De dagen zijn kalm en zonder verplichtingen en dat bevalt mij en ook mijn lip wel. Mijn man kan nu eens een keer onbeschadigde lippen kussen. Een prettige bijkomstigheid is dat dit ook geen pijn doet! Maar ja, ik weet ook dat de tic het vertikt om zomaar te verdwijnen, misschien vind ik over een paar weken wel weer een onregelmatigheid welke ik moet en zal elimineren.