Ongezouten rapen

Het was de woensdagmiddag nadat ik de mail aan Shooters had verstuurd en nog drie nachtjes slapen tot mijn date met John.

Voordat ik begon aan een filmmiddag in bed met popcorn, en nee ik gedoog geen commentaar op het eten van popcorn in bed, slingerde ik de computer aan om te kijken of iemand me een teken van leven had gestuurd. Er was een mail van Steve van Shooters. Ik had me volledig ingesteld op een afwijzing. Waarom zouden ze mij in Portugal willen hebben als ze types als Benthe (beste vriendin, wereldkampioen feesten, barvrouw met eelt op haar lever) konden krijgen?

“Beste Lianne,

Ontzettend bedankt voor je enthousiaste sollicitatie. We zijn erg benieuwd naar je en we zouden je graag willen uitnodigen voor een persoonlijke kennismaking.

Schikt het jou om volgende week donderdag om 13:00 in cafe De Lobby in Apeldoorn af te spreken?

Groeten,

Steve”

Ik mailde terug dat het me schikte en dat ik uitkeek naar de ontmoeting. Ik was nog nooit in Apeldoorn geweest wat al een mooie start van het onbekende avontuur betekende.

Een andere ontmoeting waar ik naar uitkeek was mijn date met John. Het was zaterdagavond, bijna nacht, en we spraken af voor de ingang van de Heineken Music Hall. We zouden elkaar bellen als we op het plein voor de HMH stonden, zodat we elkaar konden vinden. Maar ik herkende hem direct van de foto’s. Ik zwaaide met een half opgestoken arm naar hem, makkelijk terugtrekbaar voor als hij het niet bleek te zijn. Maar hij was het en we begroetten elkaar wat ongemakkelijk met drie zoenen op de wang. Zijn gezicht was grof gebouwd op een aantrekkelijke manier: grote donkere ogen, volle lippen en een brede lach. En een bos krullen om door te woelen en aan te trekken.

We leerden elkaar dansend kennen. Een glinstering van erkenning als we op hetzelfde nummer uit onze plaat gingen. Een blik van afkeuring als de een op een nummer begon te dansen dat de ander verschrikkelijk vond. Bij een langzamer nummer verwelkomden zijn gespierde armen me als de open deuren van een warm thuis. Ik nestelde mijn lijf er comfortabel in terwijl we op Mario’s Let me Love You naar het einde van de avond schuifelden.