Omarmen

Als je een wond hebt die twee weken bloedt, zal iedereen zeggen dat je naar de dokter moet gaan. Als je een miskraam hebt die twee weken duurt dan is het gewoon afwachten tot het ophoudt.

Sinds de miskraam is begonnen ben ik niet aan het werk. Dat voelt soms niet goed, omdat ik niet echt ziek ben. Tegelijkertijd heb ik mezelf al wekenlang niet kunnen vinden. Tijdens het verschonen van ontelbare maandverbandjes, het slikken van ijzertabletten en de totale vermoeidheid werd ik steeds geconfronteerd met de zoveelste faalactie van mijn baarmoeder. Iets wat het soms moeilijk maakt om het leven te omarmen. En je hebt toch je armen nodig om het werk met beide handen aan te kunnen pakken.

Vorige week woensdag ging ik naar de verloskundige voor een controle. Het doel was om te kijken of ik “schoon” was. Dat betekent niet dat ze aan mijn oksel zou ruiken of mijn navel zou controleren op pluis. Ze ging in mijn baarmoeder kijken of er nog weefsel zat. Aangezien ik al behoorlijk wat bloed in het Gooise riool had gemikt, had ik goede hoop op een lege buik. Helaas was dat niet het geval: er zat nog iets en ze kon niet goed zien of het noemenswaardig genoeg was voor vervolgstappen. We besloten om hcg (het zwangerschapshormoon) te meten op woensdag en vrijdag. Als er dan een verlaging van het hormoon was dan zou het weefsel alsnog vanzelf wel verdwijnen. Op woensdag was het hcg 350 en op vrijdag kwam het verlossende woord dat het gehalte nog maar 150 was. Eind goed al goed, dacht ik.

Deze week werk ik halve dagen, maar ik ben nog moe. Ik denk ook weer veel na over mijn werk en de toekomst. Sinds kort ga ik ook naar een coach die me helpt dat soort gedachten te ordenen. Wat is er echt belangrijk? Is een vraag die ik moet beantwoorden voor mezelf. Ik wil zo graag iets voor mezelf beginnen, maar ik vind het ook heel belangrijk om er te zijn voor mijn kinderen. Ik wil ze kunnen naar de opvang kunnen brengen en halen, ik wil voor ze koken en met ze spelen voordat ze gaan slapen. Maar ik wil ook dat mijn carrière betekenis heeft en ik droom van de dag dat ik niet voor een baas werk die allemaal debiele besluiten neemt die ik moet verdedigen. Stapje voor stapje kom ik hopelijk bij een plan dat meer rust biedt in mijn hoofd en ervoor zorgt dat ik het leven in alle facetten weer kan omarmen.