Ongezouten rapen

En zoals de meeste van jullie wel weten, waren die niet erg positief. Nu ik weer zwanger ben van de tweede kan het niet anders dat ik mijn mening over het hele gebeuren heb bijgesteld. Dat is deels zo, ik ben zeker geen ambassadeur van het ouderschap geworden en ik heb nog steeds een hekel aan kinderverjaardagen. Maar in dit blog zet ik overzichtelijk uiteen wat nu tegenvalt en meevalt aan het hebben van een kind. Ik begin met het slechte nieuws: 

Valt tegen

1.       Geen tijd voor mezelf 

Toen E. net geboren was, hadden we onze handen vol aan het kolven, voeden en het schoonmaken van alles wat daarmee te maken had. Nu ze wat ouder is, is het stalken van haar mijn hoofdbezigheid. Als ik even een blik op mijn telefoon werp, zit ze al op de derde traptrede, stopt ze kattenvoer (of kots) in haar mond, trekt ze kastjes met glazen open of steekt ze haar hand in een kaars. Als ze dan eindelijk op bed ligt om 20:00 (de meeste kinderen gaan trouwens eerder naar bed) begint de grote opruimactie: stukken aangekoekt eten op de vloer, verdwaald speelgoed, 20 snottissues overal en 2 wassen draaien, hangen, vouwen. Ik ben de bediende van mijn kind en gelukkig heb ik een geweldige man die meehelpt met wie ik ook gedeelde hobby’s heb, maar ik heb echt veel minder tijd voor mezelf dan voorheen.

2.       Geen tijd voor mijn vrienden 

Er waren vriendinnen die ik opeens een stuk minder zag toen ze kinderen kregen. “Dat gaat mij niet gebeuren,” riep ik. En hoewel ik mijn best doe om alle contacten te onderhouden, zie ik mijn vrienden minder. Zeker vrienden die geen kinderen hebben. Met die vrienden deed ik namelijk ook dingen die kinderlozen doen: uit eten gaan, biosje pakken, weekendjes weg, bordspellen spelen. Dat is nu minder makkelijk. Het is ook minder vanzelfsprekend om mijn kind mee te nemen naar die vrienden. Ik mis dat echt, omdat dat juist de vriendschappen zijn waar ik zoveel energie van krijg.  

3.       Hoge opvangkosten 

Mijn man en ik werken allebei. Sinds E. er is, ben ik een dag minder gaan werken om ook een dag met haar samen door te brengen. Dat is erg fijn, maar ik ben geen moeder die alleen maar wil moederen. Ik heb mijn werk nodig voor persoonlijke ontwikkeling en uitdaging. Dat maakt dat wij nauwelijks kinderopvangtoeslag krijgen. Nu gaat ruim 1/3 van mijn salaris op aan opvang. Als de tweede baby er is, wordt dat ruim 2/3. Dat betekent dat ik straks bijna alleen maar werk om de opvang te kunnen betalen. En dat is best zuur als je hebt gestudeerd en hard hebt gewerkt voor je carrière.

4.       Spelen is saai 

Er zijn ouders die van nature heel makkelijk met kinderen spelen. Ik heb dat niet, ook niet met mijn eigen kind. Als ik 5 minuten met E. aan het spelen ben, dwaalt mijn hoofd al af naar werk of een leuk idee voor een blog. En dan voel ik me weer schuldig naar haar toe, omdat ik vind dat ze mijn onverdeelde aandacht verdient. Maar kinderspel is gewoon niet uitdagend genoeg voor mijn brein en ik merk dat het niet mijn sterkste punt is als ouder.

5.       Seks  

Lange zondagen samen naakt in bed, even tussendoor een vluggertje op de thuiswerkdag, de tijd nemen voor uitgebreid voorspel…het is er allemaal niet meer bij. In het begin konden we nog wel van bil met de slapende baby naast ons in bed. Maar nu ze af en toe ook eens aan mijn tepel trekt, wordt het ongemakkelijk. Seks moet ingeroosterd worden tijdens middagdutjes of ’s avonds voor het slapen gaan als we beide niet afgepeigerd zijn soms onder het motto “als je geen zin hebt, dan maak je maar zin.” 

Valt mee

1.       Liefde 

Ik ben zelf niet zo’n knuffelbeest, mijn eigen ouders houd ik het liefst op afstand en als ik verdriet heb dan vind ik een schouderklopje prima. Mijn man is de enige die ik echt dichtbij duld. Dus ik was bang dat ik de baby niet genoeg liefde kon geven. Die angst was ongegrond. Zodra ze geboren was, wilde ik haar dichtbij me hebben en niet meer loslaten. Toegegeven: dat eindeloze huid-op-huid contact kwam me mijn strot uit tijdens de kraamweken. Nu vind ik één van de leukste dingen van het moederschap het knuffelen en kroelen met mijn kind. 

2.       Je eigen baby is echt geweldig 

Ik had nooit veel met kinderen, zeker niet met baby’s. Als een dreumes al brabbelend naar me toe kwam gekropen dan keek ik altijd hulpeloos naar de ouders die altijd precies wisten wat hun kind bedoelde. Ik vond baby’s eerder lelijk dan schattig en ergerde me dood aan mensen die baby’s “wolken, dotjes, prinsesjes of koningen” noemden. Dat laatste is onveranderd overigens. Maar het is wel zo dat mijn baby echt schattig is. Alles wat ze doet en maakt is ge-wel-dig. Een kerstboomkleurplaat waar twee groene wasco strepen in staan: pracht-tig, dat “poes” ook wordt ingezet voor hond en konijn is uit-mun-tend en die grote drol na 5 dagen obstipatie is een award waard.  

3.       Slaap 

Niemand waarschuwt je voor de  borstvoedingshel of het instorten van je seksleven, maar iedereen heeft het over die gebroken nachten. Natuurlijk: aan het begin kreeg ik nauwelijks slaap, maar ik hield mezelf op adrenaline in leven. Vanaf 3 maanden werd het zwaarder, omdat ik toen weer aan het werk moest. Na 6 maanden stopte ik met borstvoeding en kregen we onze volledige nachten terug. Op wat uitzonderingen na, slaap ik zo’n 6,5 uur per nacht en dat is prima. 

4.       Moeder zijn 

Ik was bang dat ik niet zou weten hoe het zou moeten: moeder zijn, zorgen voor mijn kind. Maar eigenlijk is het net zoals zorgen voor mijn katten: je kent ze door en door en als ze afwijkend gedrag vertonen dan let je op. Het gaat allemaal vanzelf en mijn kind geeft zelf aan waar ze aan toe is en wat ze wil leren. 

5.      Balkenende moraal

Single zijn is geweldig, samen zijn met iemand is gezellig, maar er gaat niets boven ‘het gezin’. Alhoewel ik eerder schreef dat ik mijn vrienden mis, geniet ik het meest van de ontspannen momenten met zijn drieën. Met de Amerikaan toekijken hoe onze dochter een citroen eet of samen een boswandeling maken en haar laten zien wat er allemaal in het bos groeit en bloeit. Het is alsof ik door haar ogen de wereld opnieuw mag ontdekken vol verwondering en blijdschap. Dat meerdere malen mogen meemaken is alle bovengenoemde tegenvallers meer dan waard.