In het begin werden er nog grappen gemaakt over corona en bestelden we uit baldadigheid een Corona in de kroeg. Filmpjes van een Italiaan die voor DJ speelt op zijn fornuis of een grapjas die van zijn hand een Pacman maakt en auto’s opeet, zorgden voor entertainment tijdens de eerste weken. Maar steeds vaker hoor ik nu dat mensen het zat zijn. Vroeger waren we zat van Corona, nu zijn we corona zat.
Zo liep ik net een rondje met E. en maakte ik onderweg even een praatje met de buren. Ze vroegen of ik het thuiszitten al zat was. Ik zei van wel, maar toen ik verder liep bedacht ik me dat dat een leugen is.
Laat ik vooropstellen dat ik corona wel zat ben. Ik vind het een enge situatie waar we in zijn beland en met name omdat we eigenlijk niet goed weten waar we precies mee te maken hebben. In eerste instantie zouden alleen ouderen en zwakkere mensen overlijden aan de ziekte, maar inmiddels zijn er ook jonge mensen overleden en zelfs baby’s. Daarnaast zou je immuum voor de ziekte zijn als je het al gehad hebt, maar net lees ik op Twitter dat iemand voor de tweede keer in een maand tijd besmet is geraakt. En dan zijn er nog de verdrietige verhalen van mensen die alleen sterven, besmette moeders die hun pasgeboren baby niet mogen zien en zorgpersoneel dat onvoldoende is toegerust om zorg te verlenen.
De eerste twee weken van het verplicht thuisblijven waren zwaar voor ons. Eerst werd de Amerikaan ziek en daarna moest ik eraan geloven. We hebben geen idee of het corona was. Het begon met koorts, keelpijn en ’s nachts zweette ik flink; ik moest het bed wel twee keer verschonen. Na drie dagen werd ik ook verkouden; ik snotterde vooral terwijl de Amerikaan bijna twee weken bleef hoesten.
Nu we weer gezond en wel zijn, hebben we een ritme gevonden in het thuiswerken. We stemmen onze werkzaamheden op elkaar af en zorgen om de beurt voor de baby. Als de baby een slechte dag heeft dan werken we soms ’s avonds door om alles af te krijgen. Het is een cadeautje om nog zoveel extra tijd met de baby door te mogen brengen, zeker in deze periode waarin ze hard groeit en van alles aan het ontdekken is. En dat brengt me meteen op het eerste voordeel van deze crisis: we mogen langer genieten van onze baby.
Ik las op verschillende sites dat in China het aantal echtscheidingsaanvragen enorm toenam nadat de lockdown voorbij was. Wij hebben het tegenovergestelde: we zijn verloofd en door deze crisis realiseren we ons dat het belangrijk is dat we snel trouwen. We wilden eerst nog twee jaar wachten om te kunnen sparen voor een groot feest, maar in twee jaar tijd kan er veel gebeuren en we willen bepaalde zaken ook geregeld hebben voor onze dochter. Niet romantisch, wel verstandig.
En waarom zouden we niet snel trouwen? Natuurlijk hebben we soms irritaties, maar over het algemeen is het gezellig thuis. We spelen alle bordspelletjes en games, wandelen met de baby en natuurlijk hebben we ook (vaker) seks. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik tijdens deze dagen niet met mijn Duitse huisgenoot in de troosteloze flat in Bos & Lommer zit zonder liefde.
Een ander voordeel is dat ik veel gezonder bezig ben: ik sport om de dag en volg 1 keer per week een les bij Fit & Fabulous Mom online (echt een aanrader voor iedereen die zwanger of net bevallen is, je krijgt veel meer aandacht dan bij Mom in Balance). Daarbij heb ik ook meer tijd om gezondere maaltijden te bereiden.
Normaal gesproken gaf ik iedere maand wel 200 euro uit aan kleding en schoenen, maar op hoofdkantoor De Keukentafel luidt het kledingvoorschrift vooral comfortabel en met makkelijke toegang tot tieten voor de baby. Dat zet me wel aan het denken: waarom geef ik zoveel geld uit aan kleding? Voor wie doe ik dat? Blijkbaar niet voor mezelf als de fijnste outfit nu een zachte joggingbroek is met een ruimvallend t-shirt. En de Amerikaan zou het ook een worst wezen aangezien die vooral vindt dat ik zonder kleding op mijn mooist ben. Door corona bespaar ik dus op kleding. Daarbij moet ik wel zeggen dat ik het dubbel zo hard uitgeef aan bordspellen en nieuwe planten.
En alhoewel ik mijn vrienden en familie ontzettend mis en ik het verschrikkelijk vind dat mijn ouders en zusjes onze baby niet kunnen zien, voel ik me al een paar weken super ontspannen omdat ik nergens heen HOEF. Elk weekend minstens twee afspraken, doordeweeks twee avonden weg: ik geniet daarvan, maar ik krijg daarbij nauwelijks de tijd om gewoon eens even op de bank te zitten en doelloos naar buiten te kijken. De haast is uit mijn leven en dat voelt best fijn. Daardoor komt er ook meer tijd vrij voor vergeten hobby’s zoals tuinieren, puzzelen, films kijken en Frans leren.
Daarnaast kunnen we de voordelen voor het milieu niet ontkennen. Onze auto staat al een maand stof te happen net als miljoenen andere auto’s werelwijd. Dat heeft een gunstig effect op de Co2 uitstoot en de filevorming in ons land.
Ik ben benieuwd hoe we straks uit uit de crisis gaan komen: gaan werkgevers soepeler om met thuiswerken? Gaan we minder met de auto?
Ik ben benieuwd: welke voordelen ondervind jij aan het verplicht thuisblijven? En denk je dat het je leven straks gaat beinvloeden?
Ongezouten rapen 