Aangezien ik een paar drukke dagen had (met leuke dingen) belde mijn moeder gisteren al om te vragen of ‘het’ misschien al was begonnen.
Ik was op dat moment net begonnen aan stuk cheesecake nr. 4 deze week, maar dat zal ze vast niet hebben bedoeld. Dus voordat men gaat denken dat het al zo ver is: nee, de baby zit nog in mijn buik en wat mij betreft mag hij/zij daar nog wel even blijven, want over een week komt Red Dead Redemption uit voor de pc en ik heb nog wat films te kijken.
Aan de andere kant ben ik natuurlijk razend nieuwsgierig naar de bevalling en hoe de baby er straks uit gaat zien. De dame van de zwangerschapscursus zei: “Wees erop voorbereid dat je je baby niet zo mooi vindt.”
Ze vertelde dat zij zichzelf een voorstelling had gemaakt van het uiterlijk van haar baby. Ze heeft zelf blond haar en een niet al te volle bos en haar man is ook blond. Ze dacht dus een schattig meisje te krijgen, met een lichtblond donsje op het hoofd. De schrik was enorm toen ze een meisje op haar borst gelegd kreeg met een samengeperst hoofdje dat bedekt was met een flinke mat sprietig, zwart haar. Alsof ze een kleine sumoworstelaar had gebaard. “Hoe kan dit mijn kind zijn?” dacht ze. En ze gaf toe dat het haar echt een paar dagen heeft gekost om te wennen aan het uiterlijk van haar baby.
Op mijn beurt stel ik me voor dat onze baby een volle bos donker haar zal hebben. Daarnaast heeft de Amerikaan erg grote voeten, dus ik denk ook dat de baby niet in de kleinste babysokjes past, dus ik heb maar een maatje groter in de vluchttas gedaan. Op de echofoto’s vind ik het hoofdje van de baby ook meer op dat van de Amerikaan lijken. Kort gezegd verwacht ik dat er een mini versie van de Amerikaan uit mij ‘rolt’.
Ongezouten rapen 