Ongezouten rapen

“Wake up, Jack, Wake up!”
Het beeld van Kate Winslet op een vlot in de zee met een ijsklomp in de vorm van Leonardo Dicaprio tegenover zich is me altijd bijgebleven. Haar stem, half bevroren in haar keel en de tranen die niet kunnen stromen vanwege de kou, maakten het verdriet nog intenser. En zeker voor de overgevoelige tiener die ik in die periode was.

Het filmpje
De opgeslagen beelden van Kate en Leo op een scheepswrak in de zee, werden getriggerd door de ophef rond het “wake up” filmpje van Sylvie Meis. Voor degenen die het niet hebben gezien kun je Sylvies meesterwerk natuurlijk op haar Instagramaccount bekijken. Als je daar geen zin in hebt, dit is waar de ophef over gaat:

Sylvie komt net uit bed en begint haar ochtendritueel voor de spiegel, nadat ze eerst een groot glas bleekselderijsap heeft gedronken. Gehuld in een vers gestreken overhemd, waarin haar tietjes perfect uitkomen, spreekt ze zichzelf toe:
“Goodmorning Guys! I just woke up!” Daarna slaat ze zichzelf op het gezicht en moedigt ze zichzelf als een kleuter aan: “Wake up, Sylvie, wake up!” Wat daarna volgt is vooral een veel te lang reclamefilmpje (11 minuten) voor allerlei gezichtsproducten waarbij Sylvie het ene na het andere crèmetje op haar gezicht smeert.

Een ander onderdeel van de ophef ging over een interview met de maestro dat verscheen in de Grazia (een titel die wat mij betreft ook nog steeds geschikt is voor een vakblad voor biologische veehouders) waarin ze haar beklag doet over haar zware werk: een gesponsorde vakantie naar de Malediven waarbij ze zich moet houden aan de afspraken. Dat betekent dat ze bijvoorbeeld vier foto’s per dag moet plaatsen op twee verschillende Instagramaccounts. We zien Sylvie op het strand kroelen, cocktails drinken aan de rand van het zwembad of een onderonsje met de zon hebben op een luxe boot. Geloof me, er zijn mensen die harder hebben moeten werken op een luxe boot.

Meer ophef
Maar er is meer ophef en die gaat over de ophef. Zodra mensen grappen maken over Sylvie op social media dan staan er altijd moraalridders in het gareel om te zeggen dat dat niet okay is, dat we lief moeten doen. Mensen gebruiken de hashtag #doeislief, die taalkundig weer niet klopt, maar als je daar wat van zegt dan ben je ook meteen een klootzak. Volgens het goedvolk moeten we Sylvie en haar ochtendritueel in hun waarde laten en mogen we alleen iets zeggen als het aardig is. Dus je ziet mensen nog wel pogingen wagen door de venijnige boodschappen fraai te verpakken: “Het is een prachtige vrouw, maar …”

En eigenlijk erger ik me meer aan de moraalridders dan aan Sylvie. We leven inmiddels in een samenleving waar grappen maken ten koste van anderen ‘not done’ is. Of je het nu hebt over zwart, wit, man, vrouw, homo, hetero, zodra je een gevoelige grap maakt, waait de krachtige wind veroorzaakt door de duizenden wapperende vingertjes van de goede, maar humorloze mens. De enige persoon waar we tegenwoordig wel legaal grappen over mogen maken is Donald Trump, dan blijft het windstil. En Trump? Die hoor je over van alles en nog wat, maar janken doet hij niet. Sylvie overigens ook niet, die denkt: “Elke keer dat mijn naam geschreven wordt, rinkelt de kassa.”D

De echte Sylvie
Waar ik echt benieuwd naar ben, is de Sylvie achter het merk. Laat ze, zodra ze haar bleekselderijsap kokhalzend heeft opgedronken, een dikke scheet om vervolgens naar de badkamer te wandelen terwijl ze duivels glimlachend denkt: “Zo nu even een paar duizend verdienen met 10 minuten tegen mezelf ouwehoeren in de spiegel?” Of gelooft ze echt wat ze aan het doen is? Gedraagt ze zich altijd als een kleuter (de hoge stemmetjes, de muizenhapjes en slokjes die ze van haar eten en drinken neemt) of doet ze dit omdat ze weet dat dit gedrag haar fans aanspreekt? Want die heeft ze als je even de moeite neemt om de reacties op haar Instagramaccount te bekijken.

Niet normaal
Dat het product Sylvie verkoopt, is een feit. Ik heb er zelfs een lingeriesetje van in de kast liggen (overigens kwam ik daar pas na aankoop achter). Dat ze zich als zakenvrouw zo goed staande weet te houden, is bewonderenswaardig, maar haar product spreekt mij niet aan. Hetzelfde heb ik met Yolanthe, ook zo’n creatie waar ik als vrouw niets van begrijp. En ik denk dat er met mij meer Nederlanders zijn die deze creaties niet waarderen. Het is dan ook niet gek dat juist deze vrouwen, die hun succes te danken hebben aan het continu verbeteren en onderhouden van hun uiterlijk, succes hebben in het buitenland. Of misschien is het wel iets van de jongere generatie die het normaal vindt om uren naar influencers op YouTube te kijken die reclame maken voor make-up, kleding en games.

Desalniettemin vind ik dat we best grappen mogen maken over Sylvie’s werk al was het maar om een signaal of te geven dat het niet normaal is wat ze doet. Het is niet normaal om tonnen te verdienen met infantiele filmpjes, het is niet normaal dat er elke dag drie maaltijden voor je gekookt worden, het is niet normaal dat je op je veertigste het lijf en het gezicht hebt van een vijftienjarige. En voordat onnozele vrouwen en mannen van alle leeftijden gaan denken dat ze moeten streven naar een dergelijk leven is het goed om een signaal af te geven “wake up, mensen, wake up!” het is ook okay om ’s morgens met je hangtietjes in een oversized sportshirt met pandaogen een cappuccino te drinken met een klontje suiker.