Toen ik nog in Bos & Lommer woonde kwam ik ze dagelijks tegen: lachgaspatronen. Op de parkeerplaatsen of langs de oprit naar de A10 lagen tientallen aluminium capsules.
Neels, die iets meer thuis was in de partyscene dan ik, wist me te vertellen dat die dingen vooral door Marokkanen werden gebruikt aangezien die geen alcohol mogen en lachgas een goedkoop alternatief is.
Niet veel later zag ik tijdens een avondje stappen een aantal vrienden in een donker hoekje van de club aan een ballon zuigen. Het zag er allemaal een beetje kinderachtig uit en het kon me totaal niet boeien, zoals geen enkele ‘drug’ me kan boeien.
Inmiddels kom ik een stuk minder vaak in het uitgaansleven of Amsterdam West dus ik krijg weinig lucht meer van de status van het lachgasgebruik. Maar toevallig las ik gisteren op Facebook een bericht via Pretpark Amsterdam dat de overlast van het overmatig gebruik van lachgas door toeristen de spuigaten uitloopt. Beelden van een reportage laten het Wallengebied zien dat bezaaid ligt met ballonnen. Bakfietsen die met hun feestelijke letters en aangebonden ballonnen eerder doen denken aan het vehikel van een kinderdagverblijf, fietsen ’s nachts naar Leidseplein om daar een hilarische ervaring te verkopen.
Op Radio 1 was er vanmorgen een gesprek over bij Spraakmakers. Moet het gebruik van lachgas worden verboden? Uiteraard kwamen er allemaal experts aan het woord en het kwam erop neer dat bij zeer overmatig gebruik er verschillende bijwerken kunnen optreden zoals misselijkheid en hoofdpijn. Maar als je echt doorslaat dan kun je er een dwarslaesie door oplopen. Veel mensen weten dit niet, dus de experts pleiten in eerste instantie voor betere voorlichting. Wat ook bijzonder is, is dat de politie helemaal niets kan doen tegen lachgasgebruik, terwijl ze een toename zien in het aantal ongelukken dat wordt veroorzaakt door mensen die onder invloed van lachgas zijn. “We hebben helemaal geen middelen om mensen aan te houden, mensen gebruiken onder onze neus en dan rijden ze lachend weg in hun auto’s.” Aldus een agent die het lachen was vergaan.
Als ik zeg dat ik voor een verbod op lachgas ben, dan ben ik weer te bekrompen, maar ik zie het nu gewoon niet in van het gebruik. Het effect van lachgas duurt maximaal een minuut. Ik kan zoveel dingen opnoemen die ook grappig zijn en langer dan een minuut duren die niet schadelijk voor jezelf of het milieu zijn.
Aan mijn ervaringen met lachgas kwam in ieder geval ook ’s avonds nog geen einde. Toen ik terugreed naar huis luisterde ik naar een podcast over bevallen en daarin kwam het onderwerp pijnbestrijding ter sprake. En wat bleek: de Amerikaanse sprekers waren groot voorstanders van het gebruik van lachgas tijdens de bevalling. Het is namelijk een minder intensieve pijnbestrijding dan de ruggenprik en je kunt zelf de dosering bepalen. Daarbij vermindert het de pijn niet van de weeën, maar leidt het af. Dus misschien moet ik mijn mening over een verbod maar herzien en de charmante boys met hun ballonbakfietsen maar uitnodigen in het ziekenhuis over 3 maanden.
Ongezouten rapen 