En nu vind ik de hitte echt niet meer leuk.
Eergisteren was ik nog optimistisch: we hadden kamp opgeslagen op het dakterras en alles was cool en romantisch en we sliepen redelijk goed. Maar toen de thermometer gisteren om 23:00 nog 33 graden aangaf, zag ik de bui (nog niet) hangen: het zou een helse nacht worden. Toch vielen we moeiteloos in slaap om rond 2:00 gewekt te worden door hard gedonder en druppels regen. Dat had niemand voorspeld. En ik ben voor veel dingen in, maar buiten slapen met onweer lijkt me toch wat riskant. Dus midden in de nacht sleepten we camping dakterras naar binnen om vervolgens in een snikhete slaapkamer verder proberen te slapen. Maar dat ging niet.
Om 7:00 appte mijn vader al dat hij om 8:00 zou arriveren om ons te helpen met het slopen van de muren in de bovenverdieping. We hadden er geen betere dag voor uit kunnen kiezen, maar zowel de Amerikaan als mijn vader hadden speciaal vrij genomen.
Dus niets dan respect voor die twee mannen die vandaag zo hard hebben gewerkt. Ik voel me al beroerd in deze warmte (met opgezwollen voeten en ook nog eens een ontsteking) en het enige wat ik heb gedaan is water en ijs naar boven brengen.
Mijn laatste beetje optimisme was definitief verdampt toen we erachter kwamen dat er achter de muren een aantal draagbalken met brandschade schuil gingen. De meeste balken zijn even door vuur gelukt, maar de bovenste draagbalk ziet roetzwart en je kunt het houtskool eraf peuteren. Wat dat allemaal gaat betekenen, weet ik nog niet. We moeten nu eerst laten nakijken of de brandschade normaal gebruik van de woning in de weg staat en zo ja, wat is er dan nodig om de balken te vervangen of verbeteren?
Maar er zijn ook lichtpuntjes. Allereerst vond ik in het puin een plint uit onze slaapkamer die eerder thuis zou horen in de reclamefolder van een Thaise massagesalon “A happy ending, quicker.” En de Amerikaan heeft als verrassing een hotelkamer geboekt in een hotel met airco. Vannacht zal in ieder geval een happy ending hebben!
Ongezouten rapen 