Tot nu toe ging het zwanger zijn me best goed af. Geen last van misselijkheid, geen bekkenproblemen, geen zere tieten of extreem gevoelige tepels.
Alleen een paar dagen in april was ik heel moe en sliep ik 10 uur per nacht, maar nu heb ik genoeg aan 6 a 7 uur slaap.
Maar sinds dit weekend heb ik enorm last van buikkrampen en heb ik het gevoel dat mijn buik continu strak staat alsof hij op een hardcore feestje is. Een ander probleem doet zich voor bij mijn voeten en enkels. Nu ik de helft van de dag weer achter de laptop zit voor werk krijgen mijn benen nauwelijks beweging waardoor het vocht zich daar ophoopt. ’s Avonds heb ik schrikbarend dikke voeten en bij elke stap die ik zet, voel ik mijn huid trekken. Ik heb gelezen dat dit probleem zich meestal voordat vanaf het derde trimester, maar aangezien ik nog maar in mijn tweede trimester zit, houd ik mijn hart (en vocht) vast voor de resterende 16 weken.
Maar klagen lost niets op, dus ik heb gegoogled naar manieren om dit gevocht te winnen. Allereerst is bewegen belangrijk: de beweging bevordert de doorbloeding en daarmee ook de vochtafvoer. Dat is wel ingewikkeld want de zwangerschapsgebruiksaanwijzing schrijft enerzijds voldoende beweging voor, anderzijds moet je ook rusten. Daarnaast is het goed om af en toe met de voeten omhoog te liggen en je voeten een massage te geven. Hier zie ik een belangrijke taak weggelegd voor de Amerikaan. Ook kan een voetenbadje met koud water verlichting geven.
Dus op het moment van schrijven zit ik met mijn voeten in een badje terwijl Dora van het zoute zweetwater drinkt (ik schreef al eerder: die eet en drinkt alles). Worsie haalt zijn neus op voor mijn cocktail des pieds. Hiervoor hebben we een uur gewandeld op de Bussumer heide. Ik vind lastig om vanaf nu elke dag rekening te moeten houden het vochtprobleem, omdat ik genoeg verplichtingen heb om mijn dagen mee te vullen. Maar als ik tot aan het einde wil kunnen blijven rondwandelen, zal ik daar nu in moeten investeren.
Ongezouten rapen 