Nog geen 5 maanden geleden zaten we tussen de verhuisdozen in ons nieuwe huis in Bussum.
Eindelijk blij dat alles is uitgepakt en op zijn plaats staat of ligt, zijn we nu wéér aan het inpakken. Volgende week gaat namelijk een groot gedeelte van de bovenverdieping worden gesloopt.
We hebben boven drie slaapkamers, maar die zijn eigenlijk bezet. Slaapkamer 1 is de grootste slaapkamer met een handige inbouwkast, maar verschrikkelijk muren met structuurverf waar hier en daar een scheur of een gat in zit, omdat de vorige bewoners er van alles aan hadden gehangen en met weinig beleid weer hadden afgetrokken.
Slaapkamer 2 is de computerkamer die vol staat met computershit. De Amerikaan verzamelt kabels en computer gadgets. Als iemand nog een tip heeft hoe ik hem zover krijg om kabels weg te gooien: graag! Als ik hem vraag deze uit te zoeken, gooit hij niets weg, maar rolt hij alles nog strakker op, zodat het in een kleinere doos past. “Misschien ga ik dit ooit nog nodig hebben.”
Slaapkamer 3 is de logeerkamer die redelijk op orde is en waar we de komende maanden gaan bivakkeren.
Nu vraag je je misschien af: waar gaat die baby dan slapen? In de kelder hebben we nog plek, maar daar hadden we laatst een overstroming en dan zouden we moeten investeren in een drijvende wieg. De schuur stinkt te erg door de zakken met plastic vuil die er liggen en het dakterras lijkt me wat aan de frisse kant. Met pijn in het hart van de Amerikaan moet de computerkamer dus plaats maken voor de baby.
Niet alleen de computerkamer krijgt een metamorfose. We gaan van de grote slaapkamer twee kamers maken. De tweede kamer wordt dan een kastruimte met een inbouwbureau voor de computershit.
Ik ben in ieder geval blij dat we volgende week gaan beginnen met slopen, want ook bij deze kinderhater spelen de hormonen op als ik eraan denk dat mijn kind straks geen eigen plekje heeft. En het vinden van een aannemer of klusjesman is best een opgave als je voor 1 oktober alles af wilt hebben. Gelukkig krijgen we hulp van de aanstaande opa van wie ik weet dat hij kan klussen. Omdat ik de oudste dochter was, had ik als kind steeds recht op de nieuwste kamer die mijn vader maakte en elke keer was ik er verdomd blij mee. Ik weet dat dat nu ook weer zo zal zijn en ik vind het wel een mooi idee dat opa Klus ook de kamer voor zijn eerste kleinkind heeft gemaakt.
Ongezouten rapen 