Moe maar voldaan na een etentje met collega’s liep ik zojuist van het restaurant in Amersfoort naar het station en besefte ik dat ik eigenlijk gewoon heel blij ben met mijn werk.
Ongeveer 5 jaar geleden verliet ik het onderwijs om mijn geluk te beproeven in het bedrijfsleven. De voornaamste redenen om het onderwijs te verlaten waren het gebrek aan carrièreperspectieven, de hoge werkdruk in verhouding tot het salaris en het schoolritme dat mijn leven bepaalde: geen mogelijkheid om vrij te nemen buiten de vakanties om en een doktersafspraak onder lestijd was al lastig.
Daarna belandde ik als project manager bij een marktonderzoekbureau, waar ik veel leerde, maar ook te weinig. Daarnaast was de organisatie in mijn ogen niet professioneel genoeg om mij de kansen te bieden waar ik naar zocht. Bijvoorbeeld: toen ik daar salesactiviteiten moest ontplooien in België moest ik daar in mijn Toyota Starlet heen rijden om vervolgens de klanten met mijn privénummer te bellen. Dat moest beter kunnen dacht ik. En dat klopte.
Nu werk ik al 1,5 jaar als accountmanager voor een platformbedrijf. Laat ik voorop stellen dat geen enkele baan perfect is. Tijdens het sollicitatiegesprek is het gras bij de buren altijd groener en bloeien er geurende rozenstruiken, maar in de praktijk hebben er tussen die rozenstruiken wel katten zitten schijten en kruipt de processierups er over de eikenstammen.
Maar alles waarvoor ik het onderwijs heb verlaten, vind ik in deze functie. Ondanks het beperkte aantal vakantiedagen voel ik me zoveel vrijer dan in mijn rol als docent. Al was het maar, omdat ik nu geen voorbeeldfunctie meer heb. Mijn functie biedt me de mogelijkheid om mijn eigen agenda in te delen. Soms maak ik dagen van 9 of 10 uur en soms klap ik om 15:00 de laptop al dicht. Een afspraak bij de verloskundige onder werktijd is geen probleem en ik bepaal zelf wanneer ik met vakantie ga. Daarnaast leer ik elke dag weer nieuwe dingen over AD’s en IDP’s, over Azure en Microsoft, over gepersonaliseerd leren en formatief onderwijs. En tussendoor laat het bedrijf me vrij om projecten op te pakken die niet eens bij mijn taakomschrijving horen. Zo creëer ik zelf de baan die bij me past.
Alhoewel ik het onderwijs als docent verlaten heb, kom ik in deze functie dagelijks op scholen en weet ik als geen ander hoe belangrijk het is dat we in Nederland betrokken en gepassioneerde docenten voor de klas hebben staan. Ik vind nog steeds dat we als land te weinig doen om het beroep van docent aantrekkelijk te maken voor de jonge generatie die massaal de vrijheid van het ZZP-bestaan opzoekt. Dáár moeten we wat mee: vrijheid creëren. Scholen zijn hard op weg om de leerlingen meer keuzevrijheid te bieden. Nu de docenten nog.
Ongezouten rapen 