En terwijl hij in haar zat, vroeg hij of ze zelf een kind wilde, een eigen kind. (..)
“Maybe later, if I have my papers and we still love each other.”
Hij knikte. Hij hervatte de arbeid van het genot.
Cijfer: 8
Altijd als ik Arnon Grunberg zie dan denk ik: “wat een pedant kereltje.” Elke keer als ik Arnon Grunberg lees denk ik: “hij schrijft niet zoals hij eruit ziet.”
De hoofdpersoon in Goede Mannen is De Pool. De Pool is een brandweerman van middelbare leeftijd die in Heerlen woont met zijn vrouw en twee kinderen. In de flinke roman volgen we een episode uit het leven van De Pool, die ongeveer 15 jaar beslaat. Over de leeftijd van De Pool wordt niet gerept. De Pool is wie hij is: een zwijgzame, kalende, grote brandweerman.
Meer hoef je eigenlijk ook niet te weten, voordat je begint met lezen. Ik liet me meeslepen in de wereld die Grunberg voor me uitschreef. En ik moet zeggen het masochistisch proces is geweest, want die wereld van De Pool is helemaal niet leuk. Het gaat over de dood, over de liefde of het gebrek daarvan, over eenzaamheid en pijn in verschillende vormen. Ik kan niet zeggen dat ik het voor mijn plezier las/luisterde, maar toch wilde ik steeds weer weten wat De Pool zou gaan meemaken.
Toen ik het boek uit had, had ik er weinig gevoelens bij. Het einde was te verwachten, onbevredigend. Maar wat vond ik van het hele verhaal? Ik besloot even te wachten met het vellen van mijn definitieve oordeel. Ik dacht na over de opbouw van het boek, waarom de keuzes voor dit specifieke begin en einde? Ik dacht na over de hoofdpersonen en hun verhaallijn en ik moet concluderen dat Goede Mannen een rond verhaal is. Ook al is het een vreemd verhaal, het klopt wel wat Grunberg schrijft.
De mensen kijken door een rietje van de sterfelijkheid naar het bestaan, geen wonder dat ze in de war raken.
En dat schrijven van hem…het is niet geniaal of super literair. Er zijn grotere lettermeesters dan Grunberg. Maar toch heeft Grunberg een stijl die me bevalt en die stijl is droog. Door herhalingen van bepaalde woorden of zinnen weet hij een toon te zetten die licht brengt in het donker. Ik krijg daarbij sterk het gevoel dat ik de enige ben die dat doorheeft, alsof Grunberg speciaal voor mij die humoristische ondertoon heeft geschreven. Dat als ik hem zou tegenkomen op straat en ik zou zeggen dat ik zo moest lachen om Goede Mannen dat hij dan zou zeggen: “Eindelijk iemand die het begrijpt!”
Je kunt alvast beginnen met koken zei Haas.
En dat deed De Pool. Dat deed hij met plezier en toewijding, zoals hij vroeger had geneukt, zo kookte hij in de kazerne.
Het gebeurt niet vaak dat schrijvers een hoofdpersoon creëren die helemaal niet leuk is. We willen graag lezen over helden, mensen die grote daden verrichten, mensen met een groot hart, dappere strijders, grote denkers en sexy wezens. Het is gedurfd om een karakter op te tuigen dat geen ruggengraat heeft. Een man van wie de lezer denkt: “slappe zak, grow some balls.” In eerste instantie neigde ik ernaar om het boek een 6,5 te geven, maar dat zou niet eerlijk zijn, omdat De Pool nou eenmaal is wie hij is en Grunberg hem niet zomaar een heroïsche status kan toebedelen aan het einde van het boek. Ik kan niet anders concluderen dan dat Goede Mannen gewoon een Goed Boek is, ondanks dat ik blij ben dat het uit is.
Ongezouten rapen 