Dat het leven buiten Amsterdam anders zou zijn, had ik wel verwacht. Maar tot op het heden heeft de grootse uitdaging zich voorgedaan op het gebied van de afvalverwerking.
Hoe gaat de afvalverwerking in Amsterdam:
Je verzamelt je afval in je vuilnisbak. Als je je daartoe geroepen voelt, zou je je afval kunnen scheiden. Maar weinig Amsterdammers hebben het geluk dat er pal voor hun woonst aparte afvalcontainers zijn geplaatst. Vaker moet je langer dan 5 minuten lopen om je Wild Pig wijnflessen of Bol.com pakketdoosjes te deponeren in de daarvoor bestemde glas- of papiercontainer. Amsterdam doet, voor een Groen Links gemeente, niet echt haar best om mensen scheidingsbewust te maken met die lange afstanden en slechte voorlichting.
Een voorbeeld daarvan is dat er op een dag een groot, groen gevaarte naast ons gebouw was geplaatst. Ik dacht eerst dat ‘ie voor textiel was, de container van Max. Maar toen ik na het opruimen van mijn kledingkast met een volle zak de container ging voeden, zag ik dat er allemaal plastic in lag. Amsterdam had me op zijn minst kunnen laten weten dat die nieuwe container een plastivoor was.
De rest van je afval kan je onbeperkt deponeren in de ondergrondse vuilcontainers, die vaak wel dichter bij huis zijn. Heel handig als je bijvoorbeeld een voorjaarsschoonmaak houdt en dan 5 volle zakken wilt dumpen, kan gewoon. Behalve wanneer iedereen in maart het plan opvat om een voorjaarsschoonmaak te houden en de ondergrondse containers vol raken waardoor iedereen zijn vuil maar op de stoep zet. ’s Avonds kruipen dan de dikke ratten uit hun goten om tussen de versleten schoenen en ongelezen boeken te zoeken naar een restje couscous.
Hoe gaat het in ’t Gooi?
Hier in Bussum zijn er geen ondergrondse vuilcontainers. Elk huis heeft een Kliko. Dat is een vuilnisbak op wieltjes die buiten staat. Bij ons staat ‘ie gezellig voor het keukenraam. Via een app kun je zien wanneer je de Kliko aan de weg moet zetten, zodat de juiste bak op het juiste moment in de juiste vrachtwagen geleegd wordt. Dat lijkt een overzichtelijke gang van zaken, maar…in plaats van 1 Kliko heb je er tegenwoordig drie: één voor restafval, één voor papier en één voor GFT-afval. We wonen nog maar net samen en we moeten nu al gaan scheiden. En dat zorgt voor een hoop verwarring: volgens de Amerikaan gaan koekjes die in de fabriek zijn gemaakt niet in de GFT-bak, omdat ze niet organisch zijn, maar een ongeopende zak spitskool gaat wel weer met plastic en al in de GFT-bak. Daarnaast geldt de stelregel: vol is vol. Dus als je meer afval dan container hebt, heb je pech. Als je ’s avonds thuiskomt van je werk staan de volle zakken, nog voller met regenwater, gewoon op je te wachten. De enige optie is dan om het op zaterdag te weg te gooien, gezellig samen met alle andere grootvervuilers van het ’t Gooi.
GAD
Gisteren bleek dat de Kliko’s ook een eigen PR-bureau hebben genaamd het GAD. Wij ontvingen een brief.
Onderwerp: UW afvalcontainers.
Met de mededeling dat naar aanleiding van een door ons ingediend verzoek onze restafvalcontainer zal worden uitgezet. Hoezo ingediend verzoek? We wonen hier net twee weken. En uitzetten? Wat betekent dat? Geldt het kinderpardon opeens niet voor ONZE afvalcontainer, moet ‘ie het land uit? Dus ik belde met het GAD.
“Hallo ik heb een brief van jullie ontvangen er staat in dat wij een verzoek hebben ingediend tot: uitzetten REST140L.”
(GAD-vrouw pakt adresgegevens etc. erbij)
“Ik kan zien dat er inderdaad een verzoek is ingediend.”
“Nou, niet door ons, want wij wonen hier net twee weken. En we komen uit Amsterdam, dus ik heb geen idee wat de bedoeling is.”
“Wat u moet doen is op 18 februari de Kliko met de grijze deksel buiten zetten en er een blaadje opplakken met “INNEMEN”, dan nemen we uw Kliko mee.”
“Wat? Waar moet ik dan heen met mijn restafval? Ik had deze week al 3 zakken te veel en nu ontnemen jullie ons deze ook?”
“De grijze Kliko wordt vervangen, omdat de wagens met een nieuw systeem gaan werken.”
“Okay, maar wat als het regent?”
“Sorry?”
“Als het regent en het briefje met INNEMEN is niet leesbaar.”
“Wellicht kunt u watervaste stift gebruiken?”
“Wilt u misschien ook een PMD-container?”
“Wat?”
“Een container voor plastic afval.”
*kijkt naar grote hangende zak gevuld met plastic die aan het aanrecht hangt*
“Het is gratis…”
“Okay, doe maar.”
“Wilt u een grote of een kleine?”
“Wat is groot en wat is klein?”
“Ja, dat weet ik niet. Hoe groot zijn de containers die u nu heeft?”
“Ze lijken me groot, maar als ik ze vergelijk met de containers van mijn ouders zou ik weer zeggen dat ze klein zijn.”
“Wonen uw ouders ook in ’t Gooi?”
“Nee, in Hensbroek.”
“Daar hebben we niets aan dan.”
“Hoe kom ik erachter of ik hier een grote of kleine heb?”
“Misschien kunt u even naar de container lopen.”
*loopt naar de container*
“Zit er ergens een sticker op de container?”
“Ja, maar daar staat alleen een datum op 18-10-2018. Vrije jonge container nog. Moet ‘ie echt wel vervangen worden?”
“Ja, mevrouw.”
*op dat moment zie ik dat er op de bovenkant een litermaat staat*
“Ah, ik zie het hier: 140 liter!”
“Dan heeft u een kleine.”
*mijn vriend niet hoor, denk ik, maar ik zeg het niet*
“Nogmaals: wilt u een grote of een kleine container?”
*Ik kijk weer naar de hangende zak in de keuken*
“Doe maar groot.”
Ongezouten rapen 