In the scree of trees crows gathered and then broke apart like jigsaw pieces.
Cijfer: 6,5
Ik heb dit boek eergisteren uitgelezen en ben nu alweer de titel vergeten. Dat zegt genoeg. Kort samengevat: een weinig spannende hervertelling van een Griekse mythe die, vanwege het taalgebruik, als softporno voor de taalliefhebber kan dienen.
Waar ging dit boek eigenlijk over?
Gretel heeft haar moeder Sarah na 20 jaar weer gevonden. Maar haar moeder is zichzelf niet meer. De dementie heeft beslag gelegd op haar geheugen waardoor er nog maar flarden van het verleden over zijn gebleven. En dat verleden is juist, voor de lezer, zo belangrijk. Want waarom verliet Sarah Gretel toen ze nog maar net een tiener was? Wie was Marcus en waar is hij nu? En wie is de mysterieuze Bonak die in het water leeft?
Bonak. Bonak. Bonak. Bonak. Words like breadcrumbs. As if all along Bonak didn’t mean what we’re afraid of, what was in the water, but watch out, this is what is coming down the river.
De antwoorden op de vragen worden vanuit verschillende tijden en perspectieven beantwoord. Gretel vertelt over de zoektocht naar haar moeder en over het heden. Vanuit het perspectief van Marcus worden we teruggeworpen naar het verleden. En dan zijn er nog de verhalen over het verleden van Sarah die vanuit het heden worden verteld. Met zoveel tijdreizen en de aanwezigheid van een mysterieus waterwezen begint het bijna op een science fiction roman te lijken. Maar niets is minder waar: Everything Under is een hervertelling van een Griekse mythe. Het ligt er ook wel vrij dik bovenop welke mythe dat is.
Voor sommige lezers zal het een genot zijn geweest om de link met de Griekse mythe te ontdekken. Voor mij was het een domper. “Kun je je eigen verhaal niet bedenken?” schiet er dan door mijn hoofd heen. Daarmee wil ik niet zeggen dat dit verhaal niet bijzonder of origineel is. Ik lees gewoon graag iets nieuws.
Er wordt een hoop gegrepen in dit verhaal: de hoofdpersonen vergrijpen zich aan elkaar en het monster in het water probeert iedereen te grijpen. Maar de enige die niet wordt gegrepen ben ik. Ik ben in augustus al gestart met dit boek en ik heb geen enkele behoefte gevoeld om door te lezen. Nu is het eindelijk uit en ik vind er vrij weinig van.
Het is absoluut geen slecht boek, zeker niet als je je bedenkt dat het door een 27-jarige dame is geschreven. Johnson speelt met taal: ze laat haar karakters nieuwe woorden bedenken en overpeinst de Engelse taal in speelse uitspraken. De dialogen zijn anders opgeschreven, het lijkt alsof Gretel in 1 adem verslag doet van de gezegde dingen. Dat alles maakt Everything Under een interessant boek voor de taalliefhebber. Maar daar blijft het bij.
I wanted to tell him all about the beautiful words I’d thought of during the drive for the place we keep our dead: charnel house, ossuary, sepulchre.
Ongezouten rapen 