3,5 jaar geleden verliet ik het klaslokaal om als projectmanager te gaan werken voor een marktonderzoekbureau.
Ik vond mijn baan in het onderwijs uitzichtloos: tot mijn pensioen het lijdend voorwerp uitleggen aan verveelde pubers, met een universitair diploma altijd werken voor een bescheiden salaris, geen kennisverrijking, veel vakantie maar geen geld om met vakantie te gaan, de verstikkende linkse opvattingen die het onderwijs aan me opdrong, de beperkingen die je krijgt opgelegd op social media (want je hebt een voorbeeldfunctie) en daarbij de bekrompenheid van sommige collega’s; als je af en toe open bent over je seksleven word je meteen een nymfomane genoemd.
Het docentenbestaan is anders dan het bestaan van mensen met een ‘gewone baan’. Oud & Nieuw vindt eigenlijk plaats na de zomervakantie; als je het over ‘volgend jaar’ hebt tegen een docent dan betekent dat het volgende schooljaar en niet het volgende kalenderjaar. Daarnaast ben je bent altijd op de hoogte van de nieuwste muziek en mode en overdag word je brein overprikkeld door de schoolse geluiden. Dat is zeg maar Artis, maar dan keer honderd. Ook je sociale leven is anders: doordeweeks zit jij ’s avonds na te kijken of bij te komen van je bezoek aan “Dierentuin Het Klaslokaal”, terwijl je vrienden sporten, borrelen of pubquizen en tijdens de vakantie kan niemand met je afspreken, omdat je vrienden maar 25 vakantiedagen hebben per jaar.
Nu ik voor mijn werk weer regelmatig op scholen kom, droom ik weleens dat ik weer voor de klas sta. Dat ik de door hormonen geteisterde pubers iets leer wat ze nooit meer vergeten. In het onderwijs heb je de kans om deuren te openen die voor jonge mensen eerder gesloten waren. Dat kan letterlijk de deur naar het hoger onderwijs zijn, maar ook een bepaalde denkwijze, een verborgen talent of emotie. Als je het goed doet, als docent en leerling, is de school de plek waar je niet wordt vergeten. Ik herinner me de docenten die ik gaaf vond en ik herinner me ook zeker een groot aantal leerlingen dat ik bijzonder, geweldig, knap, wijs en eng vond.
Maar de beperkingen die het onderwijs mij als docent oplegt wegen te zwaar op tegen de mooie kanten van het onderwijs. Ik heb graag een bepaalde mate van vrijheid in mijn werk. Ik wil graag mijn eigen werkweek organiseren, niet vastzitten aan vaste tijden en schema’s. En uiteraard wil ik goed betaald worden. Dat vastzitten aan schalen en graden werkte voor mij demotiverend.
De baan die ik nu heb, geeft me enorm veel vrijheid. Ik werk 40 uur per week, maar ben daarin vrij om te bepalen wanneer ik wat doe. Daarnaast word ik elke dag op professioneel niveau uitgedaagd om mijn klanten zo goed mogelijk te ondersteunen en begrijpen. Ik leer dagelijks nieuwe dingen en als er iets belangrijk is voor een docent is dat het wel. Natuurlijk is deze baan ook niet alles, maar alles is onmogelijk…of niet?
Vorig weekend hielp ik weer eens een avondje in de kroeg van een vriend. Tijdens mijn studententijd heb ik vaker in de horeca gewerkt en ik vond het geweldig. Hoe blijer de mensen aan je bar zijn, hoe meer je verkoopt en verdient. Ik was helemaal in mijn element als ik een taart had gebakken thuis en deze verkocht in de kroeg voor een euro per stuk. Als mensen dan een compliment gaven dan voelde ik me echt een baas. Nu was het afgelopen weekend gewoon biertjes tappen en cocktails shaken, maar ik kreeg er weer energie van.
Dus dan droom ik weer een paar dagen over een oude boerderij met een grote tuin die ik koop. En daarin begin ik dan, samen met mijn zusje, een Allescafé. We verkopen zelfgemaakte taarten en cakes en serveren Russische thee en mijn moeders erwtensoep. De chocolademelk is niet van Nutricia maar van Costa Ricaanse cacao en we hebben Sorbets die mijn vader zou verslinden: met romig vanille-ijs, vers fruit en zelfgemaakte aardbeiensaus en verse slagroom. Er is een grote spelletjeskast en een open haard met comfortabele banken er omheen. In de zomer kunnen mensen in de tuin aan picknicktafels zitten zonder dat ze hutje mutje zitten zoals op de Amsterdamse terrassen. En op zondagmiddag is er een pubquiz en op woensdagavond is het horror filmavond en op vrijdagavond is er een lezing over het lerarentekort in het onderwijs. Want in het Allescafé kan wel alles.
Ongezouten rapen 