Ik ging afgelopen week naar de film Crazy Rich Asians. De film is hot and happening en krijgt op Letterboxd een 3,8, op IMDB een 7,7 en 93% fresh op Rotten Tomatoes.
Ik vond er dus niet veel aan. Slecht geacteerd, flauwe grappen, weinig chemie tussen de hoofdrolspelers en interessantere bijrollen dan hoofdrollen. Een beetje zoals 50 Shades of Grey, maar dan zonder seks.
De titel van de film deed me denken aan mijn tienerjaren. Toen ik via CU2 mijn eigen crazy asian leerde kennen genaamd Kenny. Kenny was een knappe Indo met zwart haar dat in twee boogjes langs zijn voorhoofd viel, een beetje zoals Nick Carter van The Backstreetboys. Kenny woonde in Ede en op onze eerste date nam ik hem mee naar mijn paard. Onze eerste zoen tussen de hooibalen was het startsein van onze verkering. Ik vond hem heel knap; hij had zulke donkere ogen dat ze bijna zwart leken. Hij sliep met zijn ogen half open en hij droeg altijd smetteloze kleding. Hij vond ook dat er aan mij nog wat te verbeteren viel: zo vond hij dat ik geen strings kon dragen onder mijn witte broeken en met mijn schaamhaar kon hij al helemaal niet leven. Dat moest eraf. En hij leerde me hoe.
Kenny studeerde niet en had ook geen werk. Hij woonde bij zijn moeder in huis en zei dat hij af en toe wat geld van zijn Amerikaanse vader kreeg. Ik zocht daar verder niets achter.
We zagen elkaar altijd in het weekend. De ene week in Ede , de andere week in Obdam. Meestal nam hij cadeautjes mee: een shirtje, een paar oorbellen. Maar op een dag kwam hij aanzetten met een gigantisch mes. Ik vroeg waar dat voor diende en hij zei dat het een geschenk was. Een mes om mezelf te beschermen. Hij had graag dat ik het onder mijn kussen verborg, zodat ik er altijd snel bij kon als er een insluiper zou zijn. Ik was naïef, maar niet zo naïef om niet te vragen hoe hij aan dat mes kwam. Toen vertelde hij me dat hij bij een bende zat, onderdeel van de Indonesische maffia. Een oom van hem was een hooggeplaatst figuur binnen de maffia. Kenny had ook een pistool, verliefd als hij was had hij dat pistool liefkozend Lianne Maria genoemd (naar mij). Ik dacht toen: het zal allemaal wel, het is waarschijnlijk gewoon grootspraak. Dus ik zei dat als ik hem was ik wel een leukere naam had geweten voor een pistool.
Toen we een tijdje daarop na een verjaardag waren van een vriend van hem naar huis fietsten, werd ik nagefloten door een voorbijganger. Kenny sprong letterlijk van de fiets terwijl ik nog achterop zat en rende hem achterna om hem op een paar trappen te trakteren. In eerste instantie was ik verbijsterd door zijn plotselinge agressie waarna ik begon te schreeuwen dat hij moest kappen. De flirtende fietser kon ontkomen en Kenny kwam witheet van woede bij me terug. Toen realiseerde ik me voor het eerst dat zijn verhaal over de bende misschien toch niet was gelogen.
De volgende dag was ik alleen op zijn kamer. Hij stond onder de douche. In mijn nieuwsgierigheid trok ik wat bureaulaatjes open. Er lag een mes met sporen van bloed erop. De agressieve uitbarsting en deze vondst maakten dat ik voor het eerst bang was. Ik wilde naar huis. Om geen argwaan te wekken, besloot ik nog te blijven tot na de lunch die zijn lieve moeder had gemaakt: soto soep en saté. Tijdens de lunch ging de telefoon. Zijn moeder nam op en ik kon niet goed verstaan wat ze zei. Toen ze terugkwam zei ze: “Adam komt weer terug.” Er ontstond een gesprek tussen Kenny en zijn moeder waaruit ik begreep dat het ging om de oom die in de bak zat en op korte termijn vrij zou komen. Kenny wilde zijn oom graag meteen opzoeken, maar zijn moeder verbood dat hem. Tevergeefs, het was heel duidelijk wie er de smetteloze broek aanhad in het tweepersoonshuishouden in Ede.
Die week erop maakte ik het uit na twee maanden verkering. Ik was doodsbang geworden. Op msn uitte Kenny allerlei bedreigingen. Hij zou mijn beste vriendin vermoorden en mijn paard, hij zou me achtervolgen want hij had overal mannetjes. “Jij moet de rest van je leven over je schouder blijven kijken.” Maandenlang deed ik dat. Ik was bang dat hij me ergens op zou wachten, maar er gebeurde niets.
Een half jaar nadat ik het uitmaakte, kreeg ik opeens een sms’je. Hij wilde zijn mes terug. we spraken af op een station ik zou hem zijn spullen geven en met dezelfde trein meteen weer teruggaan. Dat gebeurde. Het enige wat hij hoofdschuddend zei toen ik hem de plastic tas overhandigde, was: “Ik zie dat je nog steeds strings onder je witte broek draagt…je zult ook nooit een stijlvolle dame worden.”
Ongezouten rapen 