Ongezouten rapen

Het schrijven heeft een paar dagen stilgelegen. Geen netwerk hebben in Zwitserland en tijdgebrek zijn daar debet aan. 

Dus ik begin gewoon met woensdag, de dag waarop we 8 uur in de auto zaten richting Hasliberg in Zwitserland. Ik was nog nooit in Zwitserland geweest en had ook wel betere dingen in mijn leven te doen gehad dan het land te bezoeken. Een ex die me ooit een bloedend hart bezocht, woont in Zurich, ik heb niets met bergen of bergsport en ik haat kaasfondue. Maar de Amerikaan wilde graag de Alpen zien en Zwitserland is de snelste weg naar Italië, dus ik streek met mijn hand over mijn genezen hart.

We hadden maar 1 stau (file) op onze route. Stau vind ik overigens een prachtig woord voor file. Ook in het Nederlands kennen we het woord stouwen, iets volstoppen tot er niets meer bij kan. Waarom gebruiken we het woord file als we ook stouwen kennen? Dat lijkt weer op het Engelse woord ‘file’ wat van oudsher eigenlijk draad betekent. Maar we gaan ervan uit dat ons woord file van de militaire term defilé (lange rij) is afgeleid. Meer hierover op een ander blog.

Toen we aankwamen op de Hasliberg regende het dat het goot. Dus toen het even droog was, zetten we onze tent op en gingen we eten bij een plaatselijk restaurantje. Dat Zwitserland duur is, had ik al eens vernomen. Toen een Zwitsers meisje van zeventien vertelde dat ze 30 euro per uur verdiende met haar bijbaan als serveerster in een pizzarestaurant wist ik dat die pizza’s nooit een tientje per stuk konden zijn.

Zo ook de schnitzel in Gasthof zur Post. Daarvoor moest 30 euro worden neergelegd. En dat was nog het goedkoopste stuk vlees op de kaart. De bescheiden schnitzel werd geserveerd met wat bleke patat en gestoomde groenten. Overigens waren met name de groenten erg vers en smaakvol alsmede de knoflooksoep die we vooraf waren en volgens ons, Engelse taalgrap, souper lekker was. Voor twee soep, een schnitzel die we uiteindelijk hebben gedeeld en twee glazen wijn moesten we omgerekend zo’n 63 euro neerleggen. De Amerikaan vond dat geen probleem, maar ik zag mijn vakantiebudget met rasse schreden slinken als we ook donderdag in Zur Post zouden dineren.

Moe en ontdaan van ons geld, keerden we terug naar de tent. Na zo’n lange dag wilde ik alleen nog maar slapen in de frisse lucht onder mijn zelfmeegebrachte deken. Gedoucht en gepoetst stortte ik me in een oase van….water. De tent bleek lek te zijn. De kussens, dekens en slaapmatjes waren op sommige plekken zeiknat. Dat betekende improviseren met handdoeken en extra lagen kleding om onszelf warm en droog te houden. De volgende dag kregen we van de campingeigenaar een zeil om over de tent te spannen, want er zou weer een storm aankomen.

Donderdag vond de Amerikaan dat we met de kabelbaan naar de bergtop moesten en wandelend moesten afdalen. We kunnen niet altijd mijn zin doen dus ik hees me in een comfortabele outfit en ik liet me naar de Alpentop dirigeren. Toegegeven: bergen zijn imposant. Ik voel aan alle kanten dat ze de baas zijn, groot en sterk en onoverkoombaar. Daarnaast is de natuur erg prachtig, sowieso in heel Zwitserland is het overal waar je kijkt groen. Onderbroken door blauwe meren en rotswanden die soms warmrood uitslaan.

Dit alles houdt Zwitserland voor zichzelf. Door de hoge prijzen en de intieme politiek is Zwitserland niet voor Jan en Allemaal toegankelijk. Dat maakte dat ik me extra speciaal voelde toen we daar op 3000 meter hoogte uitkeken over de ijstoppen van de Alpen. Wat volgens de Amerikaan nog niets is in vergelijking met andere bergen die minstens 5000 meter hoog zijn.

We begonnen met de afdaling. Koeien met grote bellen om hun nek zorgden voor een melodieuze stilte, een geluid dat ik nu voor altijd aan de Alpen verbind. Na een half uur een beroep doen op mijn knieën wilde ik een foto maken van de koeien. Ik zocht naar mijn telefoon en ik moest me wederom realiseren dat ik die bij het uitkijkpunt, omhoog dus, had laten liggen. In eerste instantie was de Amerikaan lichtelijk teleurgesteld dat we niet de allerhoogste berg hadden uitgezocht. Maar daar was ik tijdens de klim naar boven toch wel erg blij mee.