Ongezouten rapen

Ik ben zo moe dat ik net schrok van mijn eigen weerspiegeling in het autoraam. 

Zo’n laatste werkdag voor je met vakantie gaat is altijd kut. Ik denk dan dat het inpakken van mijn tas een uur duurt. Dat klopt ook, maar dan heb ik nog niet nagedacht over al die zaken die je ook moet regelen voordat je weggaat. De vaatwasser leeghalen, de laatste was strijken en opvouwen, nog even snel de stofzuiger door het huis. Dat alles moest tussen 17:00 (einde werkdag) en 18:00 (afspraak bij de nagelstyliste) gebeuren.

Toen kwam ik er om 17:30 achter dat ik niet voor dinsdag 7 augustus een afspraak had gemaakt bij de nagelstylist maar voor 7 september. En na een paar telefoontjes naar nagelsalons in Amsterdam West wist ik dat het een hopeloze zaak zou worden. Dus op de fiets naar de Etos, een stevige vijl gekocht waarmee ik zelf de gellak wel van mijn nagels zou krijgen.

Vervolgens moest Worsie naar vriendin J. worden gebracht die de komende 10 dagen op hem past en nadat ik zijn kattenbak in de auto had gezet, realiseerde ik me dat ik mijn huissleutel binnen had laten liggen. Gelukkig had ik wel mijn autosleutel bij me, zodat ik naar de Amerikaan kon rijden om de reservesleutel te halen.

Toen Worsie en ik bij J. voor de deur stonden, wilde ik haar bellen, maar natuurlijk was ik mijn telefoon vergeten. Het was zo’n avond.

Nu lig ik in het bed van de Amerikaan, die opgeladen door de adhd, nog van alles aan het doen is in huis. Ik ben gesloopt: ik ben van hot en heet naar her gevlogen en ik heb net 2 uur lang de gellak van mijn nagels zitten vijlen. Ik ben er klaar mee. Morgen vertrekken we riching Zwitserland waar we twee dagen op camping Derfli verblijven. Waar ze paddenstoelen hebben die voor elektriciteit zorgen. Daar word ik een beetje vrolijk van.