Ongezouten rapen

Ik wil nu eigenlijk een blog schrijven over de liefde, maar het is laat en ik heb net een klodder Elvive shampoo voor gekleurd haar in mijn linkeroog gespoten onder de douche in het studentenhuis van mijn zusje I. Dus ik heb ook geen zin meer om te lang naar mijn laptopscherm te turen.

I. en ik hebben paardgereden bij Lunteren en daarna zijn we wat gaan eten bij de Wormshoef. Het was zo’n relaxte avond dat ik ook helemaal geen zin had om mijn dieet te volgen dus we bestelden nacho’s en onbeperkte spare ribs en een sorbet met heel zuur citroenijs.

Het zuur zat ook in de Amsterdamse uitjes en de uitjes met mannen die mijn zusje de afgelopen tijd heeft gehad. Via Tinder en Happ’n speurt ze de hei af naar een hij, maar dat blijkt nog niet makkelijk. De een laat niets van zich horen, de ander zegt dat hij niet genoeg voelt en weer een ander zoent belabberd. Terwijl we dit alles bespreken fietst er een gezonde boerenjongen voorbij. Mijn zusje kijkt hem na.
“Zie je, dat bedoel ik nou, ” zegt ze “elke keer als ik een leuke vent zie fietsen, kijk ik omlaag en dan zie ik verdomme zo’n kinderzitje. En laatst was ik hier in het zwembad, stikte het van de leuke gasten, maar dan loopt er weer zo’n blaag achter.”

Alle leuke mannen lijken op te zijn. Dat zag ik ook iemand tweeten de afgelopen week. Maar dat soort uitspraken doen op Twitter is vragen om moeilijkheden. Mannen die zich dan aangesproken voelen en zich spontaan melden met de mededeling “hier ben ik!!”, berichten in je DM met voorstellen voor dates en uiteenzettingen waarom jullie heel goed bij elkaar zouden passen. Maar zo werkt het niet. Of we het nu leuk vinden of niet, we houden allemaal van jagen. Iedereen die zich op een dergelijke manier aanbied, zichzelf in de uitverkoop zet, kan best leuk zijn, maar niet begerenswaardig.