Ongezouten rapen

A Taxi. The driver vaults out and screams: “Fuck you! Fuck you! Fuck you!” pointing at Samuel as if to specially emphasize it is him -and no one else- who needs to be fucked.

Cijfer: 8

Het zou mooi zijn als ik kon zeggen dat The Nix over niks gaat. Maar dat is niet het geval, gelukkig. The Nix gaat over alles. Over leven en keuzes en over hoe we binnen een mensenleven zoveel verschillende levens kunnen leiden.

Hoofdrolspeler is Samuel, een ietwat ongeïnspireerde leraar/wannabe schrijver aan een universiteit, die zijn vrije tijd doorbengt met het spelen van een World of Warcraft-achtige computerspel. Samuel schreef ooit een kort verhaal dat werd gepubliceerd in een tijdschrift waarop hij een voorschot van zijn uitgeverij ontving voor het boek waarvan miljoenen exemplaren zouden worden verkocht. Uiteraard schreef Samuel dat boek nooit en moet hij nu het complete voorschot terugbetalen aan zijn uitgever. Maar er doet zich een kans voor: de moeder van Samuel, Faye, heeft een plaatselijke politicus bekogeld met stenen en zij is onderwerp van gesprek. Samuels uitgever vindt het een puik plan als Samuel de biografie van zijn moeder optekent. Het probleem is echter dat Samuel zijn moeder al in geen 25 jaar heeft gesproken.

She doesn’t love him, or rather she doesn’t know if she loves him, or maybe she loves him but she’s not in love with him. She hates these distinctions, these tiny matters of vocabulary that, unfortunatelt, matter so much.

Dat leidt naar een zoektocht naar het leven van zijn moeder. En wij lezen mee. We beleven de verschillende tijdperken door de ogen van Samuel en Faye. Hoe hun denkbeelden worden beïnvloed door media, reclame en hun omgeving. Hill ziet wat er in de hoofden van zijn karakters omgaat en het getuigt van veel inlevingsvermogen en goede research om al deze karakters zoveel diepgang te kunnen geven. Daarnaast is er, voor mij, een genietbare verhaallijn over het World of Warcraft-achtige spel dat wordt gespeeld door een paar personages in het boek. Wat Hill hierover schrijft is hilarisch herkenbaar en daarom is dit boek een must-read voor elke MMOG-speler.

Pwnage, it should be noted, is an Elfscape genius. He is a video-game savant. Of the twenty elves here tonight, six are being controlled by him. (..) He annihilates orcs, often delivering the killing blow to his signature phrase: I just pwned your face N00b!

Het boek speelt zich grofweg af in drie tijdperken:
– 2011 (het heden)
– 1988 (de jeugd van Samuel)
– 1968 (de studententijd van Faye)
The Nix is daarmee een soort van reis door de tijd. Hill heeft serieus research verricht om een gedetailleerd beeld te kunnen geven van de tijden waarin de verschillende verhaallijnen zich afspelen. Fictieve personages representeren in zijn verhaal de denkbeelden en trends die golden voor die tijd. Als het om het heden en de jaren ’80 gaat, is het voor mij dan ook een feest der herkenning. De passage aan het begin van dit blog is dan ook mijn favoriete van het hele boek. Zo gaat het er tegenwoordig aan toe in het vekeer in drukke steden. Niet alleen in Chicago waar dit verhaal zich afspeelt, maar ook in Amsterdam. Hill weet het heerlijk op te schrijven.

A hairstyle that was en vogue with roughly a quarter of the boys in class. A proper rattail was achieved when a boy cut his hair short but left a spot in the very middle of the back in the head to grow wildly away.

En er is humor, vooral als het gaat over het heden, omdat het zo herkenbaar is. Dus wat maakt het dat ik dit boek geen 10 geef? Simpelweg, omdat het te lang is. En met name het stuk over de protesten in Chicago. Dat gedeelte is vrij humorloos geschreven en ook niet erg spannend. Het is een cruciaal onderdeel van de geschiedenis van Faye, maar had veel korter kunnen worden beschreven. Dat maakte dat ik de laatste 200 pagina’s (van de 740) maar moeilijk door kwam.