Ongezouten rapen

Update 1.33
De 33ste update van mijn leven vond afgelopen zaterdag plaats.

Ik werd 33 op 3 maart dus dat moest worden gevierd met een partijtje. Het thema was satan en/of de duivel en ‘bijna’ iedereen kwam verkleed. Vroeger vond ik mijn verjaardag vieren stom. Ik wilde niet vieren dat ik ouder werd en meer rimpels kreeg. Ik vond het een stomme reden om in de belangstelling te staan. Nu denk ik er anders over. We mogen best vieren dat wij er nog zijn, dat ik er nog ben. Het mooie is dat ik nog het minst geef om de cadeaus die ik krijg, maar niemand heeft me geld gegeven. Dat vind ik mooi, dat iedereen me goed genoeg kent om met een cadeau te komen waar ik echt blij van word.

Werk
Twee weken geleden stopte ik met mijn baan als projectmanager bij een marktonderzoekbureau. Ik weet nog goed dat ik er net werkte en de collega’s nog niet gewend waren aan mijn flauwe woordgrappen. Ik zat te werken aan een paar rapporten van worst en een collega kwam vragen hoe het ging. ‘Nou,’ zei ik ‘ik worstel nog een beetje met de fuet.’ Ik keek de collega verwachtingsvol aan, maar ze pikte de grap niet op en bestudeerde aandachtig het rapport dat ik aan het maken was. Inmiddels zijn we drie jaar verder en staat er op mijn afscheidskaart dat ze mijn woordgrappen zullen missen. Missie geslaagd, dus. Uiteindelijk verliet ik het pand met een hele hoop cadeaus en bloemen onder mijn snelbinder. Wat eigenlijk nergens op slaat. Ik zeg mijn baan op, ik wil vertrekken en vervolgens gaan al mijn lieve collega’s geld inzamelen en kaarten volpennen, omdat ik heb besloten dat ik niet meer met hen wil werken. Eigenlijk zouden we gewoon elke 2,5 jaar moeten vieren dat iemand nog steeds bij hetzelfde bedrijf werkt!

En nu dus accountmanagement. De eerste stappen zijn gezet, de eerste kilometers met de leaseauto zijn gereden en de eerste klanten zijn gebeld. Ik ga zo ontzettend veel nieuwe dingen leren en ik heb er zin in.

Huis
Met mijn drie overgebleven vakantiedagen boekte ik een retourtje Formido. Ik kocht twee kleuren groene verf en besloot mijn slaapkamer te verven. Nadat ik mijn slaapkamer had leeggehaald en de muren had gesopt met ammonia kon het verven beginnen. Maar bij elke strijk die ik deed met de roller knalde de roller van de houder af en schaafde ik met mijn knokkels over de muur. Een wanproduct van de bovenste plank. Ik probeerde nog op creatieve manier de roller op de houder te houden, maar er was geen houden aan. Dus met verfvlekken over mijn hele onderarmen reed ik woest naar de Gamma om een degelijke rollen aan te schaffen. Uit voorzorg gooide ik maar meteen drie verschillende rollers in mijn mandje, totaal overbodig zo bleek. Inmiddels is de slaapkamer klaar binnen het voor Lianne geldende foutmarge.

Liefde
Wat als je opeens niet de hele tijd op je telefoon hoeft te kijken of hij al een berichtje terug heeft gestuurd? Wat als je gewoon weet dat hij iets gaat sturen? Sterker nog: wat als je weet dat hij je wil? Ik vind het moeilijk om te bepalen wat ik voel als een man zo duidelijk beschikbaar is voor mij. Ik ben een ander type man gewend. Het type man dat ook tijd voor zichzelf nodig heeft, het type man dat nooit zegt ‘ik hou van je’, het type man dat alleen je hand vastpakt als niemand kijkt. En nu is er de Amerikaan. Hij is ‘all over the place’. Alles is geweldig, ik ben geweldig. Zelfs mijn voeten en mijn prominente kaaklijn zijn geweldig. En dat is allemaal wat overweldigend. Hij is knap, lief en zit vol (levens)lust. Ik ga er gewoon de komende tijd van genieten en dan zien we wel waar het schip strandt.

Einde update.