Ongezouten rapen

Vandaag mocht ik weer kantoortje spelen.

Werken op deze dagen is wel fijn; het is rustig op de weg en veel collega’s zijn vrij. De sfeer is rustiger en er is wat meer tijd om eens een echt gesprek met iemand te hebben.

Aan het einde van de dag deden we nog even een borrel met een collega die vanaf 1 januari ergens anders gaat werken. Een toffe meid, dus ik vind het jammer dat ze weggaat. Maar ik snap het wel. Voor ambitie is bij ons geen plaats.

Ik vroeg aan mijn collega’s welk cijfer zij hun 2017 zouden geven. Het viel me op dat mijn collega’s best positief over hun jaar waren. Twee van hen gaven het jaar een 8, één gaf het een 7,5 en een ander een 7. Ik gaf het een 5. Over het algemeen was het jaar voor mij toch veel treuren, nadenken, missen en verlangen. Treuren om N., nadenken over mezelf, ook het missen van N. en het verlangen naar wat we hadden. Ook het verlangen naar iets nieuws. Een andere baan een andere omgeving. Maar ik heb nog niets daaraan kunnen veranderen.

Welk cijfer geven jullie 2017?