Ongezouten rapen

“Ladies and gentlemen!” he shouted into a large, erect penis.
“Welcome!” The celeb’s famous lips were almost touching the black dick.
“Welcome to what I promise you is going to be a very special evening!”

Cijfer: 6,5

Als ik een boek lees op mijn Kindle markeer ik meestal de een na de andere spitsvondige zin of grappige quote. In The Snowman heb ik maar één lapje tekst gemarkeerd en dat zegt heel veel.

De reden om het boek te gaan lezen was eigenlijk de trailer van de gelijknamige film die ik een tijdje terug in de bioscoop zag. Ik zag dat Michael Fassbender de hoofdrol vertolkte en die is in stijve en slappe toestand altijd goed verteerbaar. Dus ik dacht: als ik nou eerst het boek lees en dan de film kijk, is de sneeuwmanervaring compleet. Maar dat valt dus tegen.

The Snowman (Noorse titel: Snømannen) is het zevende deel in de Harry Hole-serie geschreven door Jo Nesbo. Harry Hole is een lelijke, grote alcoholist met een gezond libido en een moeizame relatie met zijn ex-vriendin. Maar hij is bovenal de enige seriemoordenaarspecialist die Noorwegen rijk is. Maar Noorwegen is klein en herbergt onvoldoende moordenaars voor de schrijfambitie van Nesbo. Dus daarom stuurt hij Hole zo nu en dan naar het buitenland om moorden op te lossen. Afijn, The Snowman speelt zich wel af in Noorwegen, want om een sneeuwpop te maken heb je sneeuw nodig. Hole speelt in dit boek dus een thuiswedstrijd. In Oslo worden vrouwen vermoord en op kunstzinnige wijze geposteerd nabij een sneeuwpop. De vrouwen hebben gemeen dat ze moeder zijn en dat ze met hun kinderen een bezoek brachten aan dezelfde arts. Genoeg redenen voor Hole om samen met zijn nieuwe partner Katerine Bratt een onderzoek te starten.

“Cordon off the whole area,” Harry said (..)
“What happened?”
“There’s a snowman here.”
“So?”
Harry explained.
“I didn’t catch the last bit,” Holm shouted, “Poor coverage here!”
“The head,” Harry repeated. “It belongs to Sylvia Ottersen.”

Het boek begint best aardig met het beschrijven van de gruwelijke moorden, want laten we eerlijk zijn: daarvoor lezen we een thriller. De sneeuwpop als omen laten fungeren is goed gevonden en zorgt voor een extra griezelige sfeer. Maar daar blijft het een beetje bij. Zodra het verhaal meer gaat over het oplossen van de zaak schiet het alle kanten uit en wordt het rommelig als een grote witte sneeuwbal met uitstekende takken, bladeren en pisvlekken. Hole doet en ontdekt van alles, maar ik kon het allemaal erg slecht volgen.

De opbouw van het boek, in korte hoofdstukken, en de wisseling van verhaallijnen en perspectieven is verfrissend, maar brengt het risico van verwarring met zich mee. Ik vind het wel leuk hoe Nesbo op een pseudopoëtische manier steeds zijn hoofdstukken eindigt. Ook weet hij behoorlijk wat rake karakters op te tekenen, dat vindt hij kennelijk ook vermakelijk want hij besteedt daar veel tijd aan. Daarin is hij vaak ook op zijn grappigst. Jammer is wel dat die personages vaak niet veel toevoegen aan het verhaal en dat jij Harry Hole was op de vlakte blijft. Maar ja, zou Nesbo vast zeggen, dan moet je eerst die andere zes delen maar lezen.

De uiteindelijke ontknoping, de kers op de taart, is simpelweg stom. Het is te ver gezocht, te kinderachtig en bijna lachwekkend op de verkeerde manier.

The Snowman is een boek met ups and downs dat me nauwelijks heeft verrast of aan het denken heeft gezet. Nesbo laat zich soms van een scherpe en grappige kant zien, maar af en toe laat hij zich te veel gaan: in het combineren van verhaallijnen en het uitzetten van doodlopende sporen. Het mag wat minder chaotisch en wat minder infantiel. De film heeft tenminste Michael Fassbender nog. Dat kan ik van het boek niet zeggen.