Nederlanders vinden het leuk als het mooi weer is.
Ik vind dat bullshit.
Mooi weer is om een heleboel redenen niet leuk. Het enige moment wanneer ik mooi weer tolereer is als ik vrij ben en in de nabijheid van natuurwater ben. Anders mag die zon met zijn stralen wel wegblijven.
De ellende begint al in maart. Als de klok een uur vooruit gaat. Er wordt gesjoemeld met de tijd en daardoor raak ik helemaal van slag. Ik word opeens veel vroeger wakker, kan niet in slaap komen en als klap op de vuurpijl wordt het ook nog eens later donker ’s avonds. Ik slaap op het licht. Als het donker wordt, vind ik het bedtijd en als de zon opkomt dan kan mijn dag beginnen. In Costa Rica heb ik nachten van 8 uur gemaakt (hier slaap ik gemiddeld 6 uur in de zomer), omdat het daar om 18:00 donker wordt en om 5:00 licht.
Dat heeft niet direct iets met het weer te maken. Maar ik word letterlijk moe van die euforie van mensen die zeggen: “het wordt weer lekker langer licht.” Diezelfde mensen zeiden vandaag: “het is echt strandweer vandaag.”
Goed, ga jij met je strandweer en je 25 vrije dagen per jaar lekker genieten van het weer OP KANTOOR. Want je hebt er dus geen ene fuck aan. Vanachter mijn bureau heb ik de halve dag naar de spelende kinderen in de zon gekeken. Ondertussen zat ik met mijn vest en sportschoenen aan te rillen van de kou vanwege een keihard blazende airco. Ik heb een hele hoop leuke jurkjes, maar ik kan ze gewoon niet aan, omdat we elke zomer weer geteisterd worden door Harvey de kantooreditie.
En als ik dan wel vrij ben dan ben ik in mijn Amsterdamse blokkendoos beperkt in mijn mogelijkheden om optimaal van het lekkere weer te kunnen genieten. Ik heb geen balkon of tuin. Alleen een park waar je niet echt lekker kunt ontspannen, omdat er ofwel mensen op 3 cm afstand 5 uur lang gaan zitten barbecueën, luisterend naar verrotte technomuziek die uit hun meegebrachte speakertjes stottert of er fietst om de vijf minuten een geilaard langs die nog nooit een vrouw in bikini heeft gezien.
Terrasjes daar doe ik sowieso niet aan in de stad. Dat geloer en gejaag op een vrije stoel alsof het een lekkere vent is. En als je dan eenmaal zit dan zit er weer iemand naast je te paffen waardoor de muntthee naar as smaakt. Of het is zo druk dat iemand op je lievelingsjurk gaat staan die dientengevolge scheurt (gebeurde vorig jaar).
Ik blijf dus liever binnen. Game of Thrones kijken bijvoorbeeld. Maar dat kan dus ook weer niet, omdat die vervloekte zon op mijn televisiescherm schijnt waardoor ik weer helemaal niets kan zien.
Het is 21:00. De lantaarnpalen zijn aan; mijn seizoen is langzaam begonnen.
Ongezouten rapen 
Het seizoen van warme choco met slagroom?