Ongezouten rapen

Theater-, Film-, en Televisiewetenschap studeren.
6 jaar werken in een videotheek.
Filmrecensies schrijven voor Moviescene.
Een filmquiz maken en presenteren.
Bij de televisie werken.
In het onderwijs terechtkomen.
En vervolgens de overstap maken naar het bedrijfsleven.

Waar is de film gebleven?

De Pathépas en de Cinevillepas zijn allang de deur uit en Netflix staat nauwelijks nog op. Als ik tijd heb, kijk ik met moeite één keer per maand een film. Ik ben eruit, de film is uit mij. Hoe heeft dat kunnen gebeuren?

Film is de rijkste kunstvorm die er is. Ze combineert beeld en geluid en kan als ze wil bijna alle kunstvormen tonen. Je kunt haar alleen niet aanraken. Film ontlokt in een razend tempo emoties. We moeten hopelijk minstens 80 jaar wachten om te huilen om de dood van onze ouders, maar in de film kunnen we in 1,5 uur tijd andere ouders leren kennen om wie we ook huilen. Sommigen vinden film een makkelijk medium, low culture, toegankelijk voor alle bevolkingslagen. Ook goed, ik vind het voornamelijk heel knap als je in zo’n korte tijd zoveel mensen kunt taken.

Dus. Ik moest weer iets doen met film, ik wilde er weer in. Ik zag dat ze vrijwilligers zochten bij Lab111. Een bijzonder filmhuis in Oud-West, vlakbij de Kanaalstraat en daarmee op loopafstand van de videotheek waar ik ooit werkte.

Vandaag was mijn eerste vrijwilligersdienst. Ik heb 9 kaartjes verkocht voor Baby Driver, I am not your negro en The edge of seventeen. Ik heb het licht in de zaal uit- en de deuren dichtgedaan.

Toegegeven, het was niet erg druk en we hebben voornamelijk zitten kletsen, maar zo was het ook in de videotheek en dat is nog steeds de leukste baan die ik ooit heb gehad in mijn leven.