Gisterochtend stond ik om 9:30 in de sportschool voor de bodyshape les. Een beetje jammer was het wel toen bleek dat de docent met vakantie was en er geen vervanger was geregeld. Dus gingen we het zelf maar doen, wat natuurlijk totaal niet effectief is. Zonder docent doe je gewoon je best niet genoeg.
Om 10:30 kwam de docent voor de volgende les binnenlopen. Een beetje het type Erykah Badu. Ze zei dat ze het zo sneu voor ons vond dat er geen docent was en ze nodigde ons van harte uit om nog een les bij haar mee te doen.
“Wat geef je dan?”
“Zumba.”
Voor iedereen die nog nooit een Zumba les heeft gevolgd, het gaat ongeveer zo: de docent staat voor de groep mega ritmische bewegingen met haar heupen en billen te maken op Braziliaanse carnavalsmuziek. En de groep probeert dat zo tof mogelijk na te doen, maar als je even de tijd neemt om iedereen te bekijken dan train je meer je buikspieren van het lachen dan van het daadwerkelijke dansen. Ik heb gedaan alsof ik oerkreten slaakte, getwerkt en op een fictieve trommel geslagen en telkens als ik mezelf in de spiegel zo tekeer zag gaan, dacht ik ‘dit moesten we maar niet nog een keer doen’.
Na de Zumba les moest ik opschieten want om 14:00 werd ik verwacht door mijn zusje en vele anderen op een 90’s festival bij Arenapark (festival, ArenA, ja hoor, de gedachten over jou staan aan). Met de trommelmoves nog vers in mijn geheugen was ik klaar om deze in te zetten op de foute 90’s r&b.
Toen we aankwamen was er sprake van een bescheiden feestje. Er stond een plukje mensen voor het podium waar zojuist T-Spoon bezig was Sex on the Beach ten gehore te brengen (Zumba moves!), maar ik had een poffertjeskraam gespot waar ik eerst heen moest. Die neukbewegingen in de sportschool hadden me hongerig gemaakt. Toen ik wachtte op mijn poffertjes (ter waarde van 10 euro) kwam er een jongen naast me staan die vroeg of hij 1 poffertje kon kopen. Dat was niet mogelijk, zei de verkoopster. Of hij dan 1 poffertje van mij kon kopen. Hij zei dat hij een vieze smaak in zijn mond had en daarom een poffertje wilde. Hij gaf me er een halve munt voor. Ik vond het een goede deal.
Als je dat soort deals maakt, weet je dat het een mooie dag gaat worden. Het was een leuk festival dat eerder een hardcore festival was dan een 90’s festival. Mensen in Australians waren breed vertegenwoordigd en toen het keihard begon te regenen gingen er bij de gabberchicks gewoon een shirt uit en dansten ze verder in hun BH. Ik vond het allemaal prima, ik heb liever hardcore dan die suffe techno en house waar mensen tegenwoordig hard op gaan.
Een van de meest bijzondere dingen van dat hele 90’s gebeuren vind ik The Party Animals. Twee weken geleden zag ik ze al bij Guilty Pleasure en gisteren waren ze er ook weer. The Party Animals bestaat uit vier gasten, die niet de Party Animals zijn van toen ik jong was, maar jonge mannen die een half uur lang staan te hakken en schreeuwen op het podium. Soms doen ze ook een dansje, dat is schattig. Als ze het hebben over de maan, dan maken ze bijvoorbeeld een rondje met hun armen. Dit is serieus hun baan; een beetje hakken op muziek die ze zelf niet eens hebben gemaakt. Ik heb het opgezocht, die gasten hebben dus elk weekend een optreden. En soms wel twee optredens in 1 weekend tot fucking mei 2018. Mijn zusje zei: “Als die gasten dit elke week doen, moeten ze wel lekkere billetjes hebben.”
Dus fuck Zumba. Ik wil een Party Animal worden.
Ongezouten rapen 