De receptioniste van White Leaf IT Solutions brengt me naar een minimalistisch ingerichte kamer.
Ze sluit de deur achter me en dan ben ik alleen. In het midden van de tafel ligt een zwarte iPhone. Ik verwacht elk moment dat er iemand binnenkomt, maar het blijft muisstil.
Na een paar minuten wordt de stilte bruut doorbroken door een gezoem. Mijn hart trekt even een sprintje. Het scherm van de iPhone licht op en het toestel blijft onophoudelijk trillen. Mijn nieuwsgierigheid wint het van mijn manieren en ik draai de telefoon zo dat ik kan zien wie er belt.
Als ik de naam van de beller zie, trek ik verward mijn hand bij de telefoon vandaan. Op het scherm staat: “Jeffrey Neem Op.”
Ik fluister: ‘what the fuck’. Het bedrijf zit in de digitale beveiliging dus misschien is dit wel een soort test. Ik besluit op te nemen.
“Jeffrey Bosmans.”
“Dag Jeffrey,” iemand spreekt met een stem die vervormd lijkt, “je spreekt met Kleijn. Wat fijn je eindelijk te spreken. Heb je het allemaal kunnen vinden?” Zijn woorden zouden me gerust moeten stellen. De standaardopening van een sollicitatiegesprek en daarna zouden we nog 5 minuten over koetjes en kalfjes kletsen. Maar zijn monsterlijke stem, verraadt dat het alles behalve een standaard sollicitatiegesprek wordt. Elk woord dat hij uitspreekt voelt als een doodsbedreiging.
Ik probeer te bevatten wat hier gaande is.
“Ik weet niet precies wat hiervan de bedoeling is, is dit een test?”
“Nee Jeffrey, dit is een sollicitatieprocedure. En gefeliciteerd, je hebt de baan.”
Ik stamel een langgerekt ‘eh’ uit. De horrorstem gaat verder.
“De baan in kwestie heb je eigenlijk al heel lang. Maar wat is die je eigenlijk waard? Open Whatsapp nu op deze telefoon.”
Ik doe wat Kleijn zegt en zie dat er een ontvangen bericht is van Jeffrey Neem Op. Ik open het en zie een foto. Een persoon met een masker van Queen Elizabeth, zoals je dat overal in toeristenwinkels in Londen kunt kopen, kijkt me aan. In zijn hand houdt hij een mok met palmbomen die me bekend voorkomt. En dan zie ik het, hij zit in mijn woonkamer. Mijn ademhaling versnelt en ik begin te zweten. Ik heb de telefoon nog voor me, maar ik hoor duidelijk wat Kleijn zegt:
“Jeffrey, je eigen leven is de baan die je al hebt. De vraag is: hoe ver ga je om het te behouden?”
Ongezouten rapen 