Als je aan Flipism doet (de dobbelsteen je leven laten bepalen) dan moet je ook accepteren dat de dobbelsteen soms iets beslist wat je helemaal niet leuk vindt.
Zo belandden N. en ik eens na anderhalf uur rijden in de Baarsjes (zeg maar 2 km van mijn huis) of die keer dat we in Bar le Duc een hotel zochten en dat alles er uitzag alsof er zojuist een slag om de stad had plaatsgevonden.
Gisteren moest ik de A4 richting Rotterdam op. Dat kon nog van alles worden, maar ik gooide voor 10 minuten rechtdoor op de A4 én er stond file waardoor ik er bij Nieuw-Vennep weer af moest. Bij de afslag Nieuw-Vennep moest ik rechts. Voor mij welbekend gebied (mijn oude werk). Ik moest doorrijden tot ik niet meer kon en toen gooide ik links voor de richting Haarlem. De enige regel die ik had was dat ik bij een keuze nooit de afslag naar Amsterdam zou nemen, maar Haarlem is geen Amsterdam dus ik stevende met een omweg via Vogelenzang (trouwens een heel schattig gehucht) en Aerdenhout (graag uitspreken met aardappel in de keel) op het centrum van Haarlem af. In Haarlem moest ik nog 25 minuten rijden en ik reed het centrum uit richting Haarlem Noord (ook mijn oude werk). Maar Haarlem Noord bereikte ik niet omdat ik naar Bloemendaal werd gestuurd en uiteindelijk moest ik steeds rechtdoor en dan is er maar één eindbestemming mogelijk: Zandvoort.
Een beetje teleurgesteld was ik wel. Als je zoiets doet dan hoop je op een pittoresk plaatsje in Brabant of Friesland. Ik zag mezelf al helemaal zitten in een geweldig hotel met zwembad, roomservice bestellen alles. Toen ik het hotelaanbod van Zandvoort bekeek, hoorde ik N zeggen: “dit is crazzzzyyyy”. 120 euro voor een hotel zónder zwembad. Of een louche bed and breakfast voor 80 euro. Mijn eigen bed, inclusief kat, staan op 20 km afstand dus ik besloot gewoon thuis te slapen nadat ik de avond aan de Zandvoortse kust zou hebben gespendeerd.
Dus dat deed ik. Ik wandelde over het strand en zag de meeuwen, de kinderen in de zee, de suppers worstelend met hun peddels. “Maak je het jezelf niet onnodig moeilijk?”appte zijn moeder. Nee, dit is goed, een avond zonder plan een avond waarop alles en niets kan gebeuren. Dat is waar we van hielden. Dat is hoe ik de vierde dag van juli de rest van mijn leven wil doorbrengen. Vandaag een jaar geleden begon N. aan zijn reis. Nu begin ik ook aan een reis, van een avond welliswaar. En als ik nog genoeg dagen had, had ik ‘m vrij genomen. Na een half uur lopen zag ik een leeg reuzenrad, daar moest ik in. Ik denk niet dat N daar was ingegaan, want toen ik ooit een watertoren beklom bleef hij lafjes aan de grond staan. Hij had wel een grote bek, maar hij vond alles eng. Zelf Lord of the Rings vond ‘ie te duister. Alhoewel hij achtbanen wel weer tof vond. Misschien was ‘ie toch wel meegegaan. Dus ik lekker in mijn eentje in dat reuzenrad een potje janken, want dat is dan het juiste moment, dat hoor je te doen voor het dramatische effect.
Daarna at ik een hamburger met gekarameliseerde uitjes (als er gekarameliseerde uitjes te krijgen zijn dan neem ik dat) en ik dronk een rosé en ik appte C. die toevallig in Zandvoort woont en net bevallen is. Ik nam de passievrucht cheesecake met bastognebodem en aardbeiencoulis niet (ik moet terug!) om nog even langs te gaan voor een spontaan babybezoek.
Zonder rompertje in roze pakpapier of hip voorleesboek mocht ik even zien hoe het is om een kind van anderhalve week te hebben. De onwennigheid, de pruttelgeluidjes en de blijdschap, het is er allemaal. Moest ik niet alleen zijn met mijn herinneringen vanavond? Nee, ik moest helemaal niets en zo is de avond gelopen. Omdat ik nog nooit bij C. en I. thuis was geweest, liet I. me ook nog even het huis zien. Een prachtig oud huis, vol verrassingen dat ze ombouwen tot een bed and breakfast. Toen we bij de kelder aankwamen lag er een grote plas water op de grond. I. begon nog even om 22:00 de muur open te breken om de lekkage te lokaliseren. “Het is een mooi huis, maar we hebben wel last van dit soort mankementen.” En zo is het ook met het leven, het is mooi, maar ook lek. Ik hoop voor C. en I. dat het valt te repareren.
Ongezouten rapen 