In San José wordt een brug gebouwd. De bouw werd uitgevoerd door wel drie verschillende aannemers. Die werkten niet nauw, maar nauwelijks met elkaar samen waardoor de brug is ingestort. Het gevolg is nu dat de brug al drie maanden afgesloten is en het verkeer in heel San José, en wellicht wel heel Costa Rica daar last van heeft.
Gisteren haalden we onze huurauto om 12:00 op en volgens Google Maps zou de rit naar Orosi 1,5 uur duren. We deden er 4 uur over (het is in totaal een rit van 50 km). Wat er hier gebeurt in het verkeer is voor mij onbegrijpelijk. De regels voor links en rechts gaan hier niet op, het recht van de sterkste geldt. En bij een verkeersopstopping blokkeren vrachtwagens in grote getale de kruising waardoor het verkeer muurvast komt te staan. Daarnaast lijken er in Costa Rica meer auto’s dan wegen en daar hebben de Tico’s wat op gevonden: driebaanswegen eerlijk verdelen. Dat werkt als volgt: je hebt een driebaansweg waarvan twee rijbanen van maandag tot vrijdag van 6:00 tot 12:00 en van 18:00 tot 24:00 beschikbaar zijn voor het verkeer uit noordelijke richting en van maandag tot vrijdag van 12:00 tot 18:00 en de gehele zaterdag en zondag zijn de twee rijbanen beschikbaar voor het verkeer uit zuidelijke richting. Je zal dus maar op zaterdag uit noordelijke richting komen.
Tussendoor maakten we ook nog even een tussenstop bij de Wallmart. Want we hebben met spoed regenlaarzen nodig. Ook bij de Wallmart was ik getuige van de geweldige efficiëntie van de Tico’s. Zo’n Wallmart is ten eerste gigantisch. Ik denk dat ze wel 100 verschillende paden hadden met alle mogelijke producten van wasmachines tot onderbroeken. Dus regenlaarzen moesten ze ook wel hebben. Wat me opviel was dat die hele winkel volstond met personeel. Op de afdeling ‘make-up en gezichtsverzorging’ die in totaal 2 winkelpaden in beslag nam, stonden twee dames in Wallmart shirtjes voor zich uit te staren een derde stond met een plumeau de verpakkingen met make-upremover af te stoffen. Een plumeau…
Toen ik de afdeling met laarzen had gevonden, bleken deze tot maat 35 te gaan. Aangezien ze ook bedrukt waren met Barbie werd het me al snel duidelijk dat deze voor kinderen waren bestemd. Ik vroeg aan de verkoopster of ze ook botas por los adultos hadden, maar ‘no que hay’ ‘que lastima’. Toen kocht ik maar wat fruit en water en voegde me in de rij voor de kassa waar drie andere mensen in stonden. Wat ik nu weet is dat er voor elke klant in de rij 5 minuten staat. Ik zal er de rest van onze trip rekening mee houden. En dat terwijl ze ook nog eens met zijn tweeën achter de kassa staan. De grootste angst van de retailers in Costa Rica is dat er te weinig personeel op de winkelvloer staat.
Maar goed, al mijn Hollandse frustraties verdwenen toen we de Orosi vallei binnenreden en ik met de 4×4 naar onze logeerboerderij bovenop de berg reed. Wat een gave rit en wat een prachtige natuur. Het is bijna niet te geloven dat San José en Orosi allebei Costa Rica zijn, wat een contrast. Rosy de eigenaresse van Finca Queveri verwelkomde ons met bananenbrood en koffie en ’s avonds kregen we een heerlijke huisgemaakt maaltijd. Nu staat ze al twee uur in de keuken om ons ontbijt te maken wat ongetwijfeld ook weer geweldig gaat zijn.
Ongezouten rapen 