Soms krijg ik, en ik zal vast niet de enige zijn op Twitter, berichten van mannen die iets van me willen. Ik kap het vaak af voordat ik erachter kan komen wat ze echt willen. Maar ik gok dat het een date is of een seksuele escapade. In ieder geval wil ik er niet aan.
Sinds het overlijden van N heb ik mijn ‘relatie’ met G afgekapt, omdat mijn gevoelens voor G werden overschaduwd door verdriet. Nu heb ik al een tijdje het idee dat mijn gevoel is afgevlakt en het lijkt me onmogelijk om opnieuw verliefd te worden op iemand die niet N is. Mijn relatie met N was bijzonder en na zijn vertrek probeerde ik die in eerste instantie te vergeten, zodat ik verder kon gaan. Maar nu hij er niet meer is, is die relatie opeens een ijkpunt geworden dat nooit meer mag worden vergeten. N is de norm en daar kan natuurlijk niemand aan tippen.
Dus daten zit er voor mij voorlopig niet in. En dat is prima. Ik ga eerst maar eens op reis en daar focus ik me op.
En mocht in ooit weer zin krijgen om te daten, om verliefd te worden. Dan denk ik niet mijn grote liefde op Twitter te vinden. Dan zal ik hoogstwaarschijnlijk weer Tinder installeren of een andere datingapp die gehyped wordt, zodat ik enigszins de regie heb over de mannen die me aanspreken. Want van die wanhopige vijftigplussers met gifjes van orale seks in hun timeline word ik echt heel verdrietig.
Welkom in het echte leven Lianne