Ongezouten rapen

Zo. We aten gisteren bij The Butcher’s Kitchen. Nu voel ik me alsof ik zelf geslacht ben door de butcher himself.

Vriendin N. is wel een beetje een society figuur, of hoe je zo iemand ook noemt. Ze kent binnen de horeca van Amsterdam veel mensen en met haar vlotte babbel lult ze zichzelf overal op de gastenlijst. Maar een paar weken geleden faalde ze jammerlijk toen ze binnen probeerde te komen bij The Butcher’s Kitchen (één of andere geheime club waar je een wachtwoord voor nodig hebt). Het was haar missie om voor kerstavond een tafel daar te krijgen.

Dus N. mailde met de butcher.
“Ik zou graag willen reserveren voor kerstavond.”
“Sorry mevrouw, maar we zijn maar een simpele burgerbar. We doen niet aan reserveringen.”
“Dat is niet waar. Ik weet dat jullie ook een restaurant hebben.”
“Mevrouw u heeft gelijk. U had eerder moeten aangeven dat u van ons bestaan wist. Voor hoeveel personen wenst u te reserveren?”

Je bekeren tot het jodendom was makkelijker geweest dan een reservering maken bij de butcher. Want vervolgens moest N. de voornamen en achternamen van ons gezelschap doorgeven en na een strenge keuring (screening op LinkedIn of Facebook?) kreeg ze te horen wat het wachtwoord was voor kerstavond.

Het restaurant zit dus verstopt achter een ordinaire hamburgertent. Als je doorloopt naar de toiletten achterin vind je een grote deur die doet denken aan die van een koelcel. Daarachter zit dus de club. Eerlijk is eerlijk: dat is best een leuk idee.

We werden ontvangen, nadat we het wachtwoord hadden gezegd, door een meisje met nadruk op -je en dat waarschijnlijk vandaag met een longontsteking wordt opgenomen aangezien ze nogal schaars gekleed was. Een beetje chagrijnig (zou ik ook zijn als ik kou moest lijden in die vrieskist) nam ze onze jassen aan en werden we begeleid naar onze tafel.

Waar nu al die moeilijkdoenerij nodig voor was, weet ik niet want wij waren het enige gezelschap dat kwam eten. Wat ook wel weer iets gaafs had, omdat we de hele club voor onszelf hadden.

Het was een mooie avond met vrienden die om verschillende redenen kerstavond met deze vriendengroep vieren in plaats van met familie. De één is tegen wil en dank single, de ander komt uit het buitenland en weer een ander kampt met gezondheidsproblemen. Kerst vieren met vrienden maakt dat een bepaalde sociale druk wegvalt. We willen het gewoon allemaal gezellig met elkaar hebben. Een feestdag waarop we niet worden geconfronteerd met de gelukkige stelletjes in onze families, de pasgeboren baby’s en het financiële succes van anderen. Dat de rode wijn, basilicum cocktail, espresso martini, licor 43 en amaretto 7-up daar ook voor een groot gedeelte aan bijdroegen, neem ik even voor lief.

Mijn lever vindt mij denk ik niet zo lief. Hij heeft het zwaar te verduren deze dagen. Dus ik breng mijn dagen enigszins katerig in bed door. Terwijl ik me liever kittig zou willen gedragen met een vent in bed. Daarnaast slaap ik ook waardeloos; vannacht was ik om half 4 thuis en werd ik om 7 uur wakker. Het was onmogelijk om weer in slaap te komen terwijl ik er zo naar verlang om deze dagen gewoon weg te dromen.

Mijn zusje is onderweg naar mij, zodat we samen richting onze ouders kunnen rijden. Alwaar me meer vreet- en zuipwerk wacht. Dus met een walm van rook en drank om me heen en wallen om van te walgen ga ik maar eens mijn goeie goed aantrekken.