Ongezouten rapen

N. en ik gingen gisteravond naar The Passengers in de Filmhallen.

Alhoewel ik het nog steeds niet eens ben met hun geen-popcorn-beleid is het wel de dichtstbijzijnde bioscoop dus in plaats van een Cinevillepas heb ik nu een film strippenkaart die ik bij The Movies en de Filmhallen kan gebruiken (75 euro voor 10 films).

De kassamedewerker van de Filmhallen scant mijn strippenkaart:
“Oh…jij bent de zus van,” en hij kijkt me geïnteresseerd aan.
Eh…ik denk: hij kent mijn zusje A. misschien. Hij oogde namelijk als een hipster en A. zit wel een beetje in de hipsterscene.
“Eh….ik ben de zus van velen….” antwoord ik nog.
“De zus van Bob!” moedigt hij me aan.
“Ik ben vaak de Bob, maar ik ken geen Bob…wie is Bob?”
“Mijn baas!”
De medewerker laat me het computerscherm zien, waarop inderdaad te zien is dat de strippenkaart op naam van ene Bob staat.
“En…wat betekent dat…dat het pasje op naam van Bob staat. Is dat iets goeds?”
“Ik heb geen idee…wacht ik bel even.”
Hij pakt zijn walkietalkie (heb ik dat woord echt geschreven?) en belt iemand op. Geruis. Daarna volgt er een, voor mij, volkomen onverstaanbaar antwoord en zegt de medewerker dat hij er niets aan gaat doen. “Doe er je voordeel mee!” zegt hij nog.
Wat dat voordeel precies is weet ik nog niet.

The Passengers zag er in de trailer heel gaaf uit. En de eerste 45 minuten waren dat ook, maar ergens op de helft ontspoort het schip…eh de film een beetje.

In het kort gaat het over een ruimteschip, The Avalon, dat 5000 gelukszoekers naar Homestead 2 brengt. Een planeet op 120 jaar reizen van de aarde. De passagiers van het schip worden in slaap gehouden in een soort slaapcabine en het is de bedoeling dat die cabine vier maanden voor aankomst op de planeet opengaat. Maar die van James gaat helaas 90 jaar te vroeg open.

Het idee is spannend en de uitvoering is soms oogstrelend (vooral Chris Pratt onder de douche). De eerste 45 minuten bevatten ook veel grappige momenten waardoor ik redelijk wat gelachen heb. Maar het gaat mis als er serieus dingen mis blijken te zijn met het schip. Waardoor er op stel en sprong nog even een soort van actiefilm van wordt gemaakt, terwijl het eigenlijk een romantische film was. En dat werkt even niet net zoals de rol van Lawrence Fishburn. Ik ben er ook nog niet helemaal over uit of we al die verwijzingen naar de Titanic nu serieus moeten nemen of niet.

Dus The Passengers kun je overslaan als je echt dé kerstfilm van 2016 wilt zien. Als je gewoon wat light entertainment wilt met wat gave beelden dan is de film prima tijdverdrijf.

Ik zei tegen N. dat ik blij ben dat ik weer vaker naar de film ga. Ik heb het gemist. Morgen gaan we weer. Dan gaan we naar….A Street Cat Named…Bob.

Aangezien ik de zus ben van voel ik me nu al verbonden met die film.