Ongezouten rapen

N. was een super relaxte gast. In de 9 maanden dat we samen waren, heb ik hem nauwelijks horen klagen. 

Hij woonde in Utrecht en maakte er nooit een probleem van om naar Amsterdam te komen. Geen geklaag over de NS of geween dat hij geen energie had om nog naar mij toe te komen. Hij at alles wat hij voorgeschoteld kreeg, vroeg nooit om iets wat ik niet had en als ik iets nodig had, zorgde hij ervoor dat ik het kreeg.

Twee keer heb ik heb boos gezien. De eerste keer was toen ik hem voor de grap “lul”noemde via Whatsapp. Hij had niet door dat het een grap was en was de hele dag verdrietig. De tweede keer was toen ik hem voor het eerst noemde in dit blog. Ik vertelde hem trots wat ik had geschreven, maar hij was woest. Ik kon niet zomaar over hem schrijven, vond hij. Ook al noemde ik zijn naam niet. Hij voelde zich er niet prettig bij, was bang dat iemand hem misschien in mijn verhaal zou herkennen. Dus ik pleegde censuur op mijn eigen tekst en haalde overal zijn naam weg. We maakten de afspraak dat ik niet over hem zou bloggen zolang we samen zouden zijn, tenzij hij er toestemming voor gaf, zoals tijdens onze vakantie.

Sindsdien ben ik wat voorzichtiger (behalve bij eentje, maar die heeft het er zelf naar gemaakt). Als ik date, vertel ik vaak niet dat ik een blog heb. Zo kan ik hier ongegeneerd over mijn liefdesleven vertellen. En als de blog na een paar dates ter sprake komt dan vertel ik dat ik liever niet heb dat ze hem lezen; ik deel mijn verhalen met hen bij voorkeur face-to-face. Zo heeft N. nog nooit één tekst van mijn blog gelezen en dat vind ik eigenlijk heel prettig. Toen hij vertrok heb ik hem gevraagd me één ding te beloven: als je wilt weten hoe het met me gaat, ga dan niet lafjes op mijn blog zitten gluren, maar app me of mail me. Hij beloofde dat hij dat zou doen. En ik geloof hem.

Dat ik nu niet veel over mijn huidige date blog heeft een aantal redenen. Ik weet bijvoorbeeld nog niet zo goed welke kant dit uitgaat, dus ik wil daar eigenlijk geen uitspraken over doen, mocht hij dit alles lezen. Het zou wat zuur zijn als ik bij hem langs ga en hij heeft mijn blog al gelezen: “Hey G. luister…ik vond het erg leuk…”
“Ja ja…ik weet het, je bent op zoek naar iemand met meer humor, ik las het al op je blog.” Daarnaast werkt hij in de media en Twitter wijst me erop dat we een aantal gemeenschappelijke followers hebben en ik weet dat we een paar daarvan ook persoonlijk kennen.

Maar na mijn (wat sippe) blog van gisteren, reageerde moeders, de trouwe lezeres, alweer verontrust: “Is het alweer over met G.?” Als ik niet precies weet wat het is dat we hebben, kan het ook niet echt over zijn, maar dat terzijde. Ik kon haar geruststellen. G. en ik zijn verre van over. We gaan morgen naar cabaret Henry van Loon (moest ik even Googlen, geen idee wie die gast is. Is overigens de vriend van Jennifer Hoffmann) en zaterdag gaan we een uitzending van De Kwis bijwonen. Genoeg leuke dates op de planning dus.

Dus mam, je kunt met een gerust hart gaan slapen.