Ongezouten rapen

Ik was een jaar of 10 toen ik voor het eerst in aanraking kwam met het internet. Een buurmeisje had het op de computer en dat moest en zou ik zien. En natuurlijk zat ik binnen een no-time op TMF-chat om de wereld toe te spreken.

Ik ben het gewend om digitaal contact te leggen met mensen. En ik vind het ook geen probleem om die mensen vervolgens in 3D te ontmoeten dus voor mij werkt internetdaten prima.

Toch blijft het iets vreemds hebben wanneer je dus via Tinder of Happn of welke datingtool dan ook iemand ontmoet. Je kunt wel denken “ik ga gewoon een leuke avond hebben” maar uiteindelijk zit je er niet omdat je een vacature voor huishoudelijke hulp hebt openstaan, je zoekt een levenspartner (of bedpartner in sommige gevallen). En daardoor zijn al die dates toch een tikkeltje beladen. Ja, het gaat erom dat ik een leuke avond heb, maar tussen de bedrijven door ben ik al aan een recensie begonnen.

En nu schrijf ik ook een recensie. Maar ik kan moeilijk tot een oordeel komen. Gisteravond had ik een date met R. We lieten ons direct opsluiten in een Escaperoom waar we dus eerst samen uit moesten komen, voordat we konden overgaan tot de meer traditionele vorm van daten met wijn en bier enzo. In de Escaperoom ging het goed, we waren aan elkaar gewaagd en ontdekten beide evenveel. Helaas waren we net twee minuten te laat om ook daadwerkelijk uit de kamer te ontsnappen (waar hij geloof ik wel flink van baalde).

Daarna gingen we nog wat drinken. Dat was echt gezellig. Hij vertelde op een open manier over zijn leven, zijn familie en zijn ambities. Er waren geen ongemakkelijke stiltes of onoverkomelijke verschillen. De tijd vloog voorbij en de hele date had alle schijn van succes. Maar…het was gewoon allemaal niet zo spannend. Ik voelde geen frictie, geen chemie en zijn vreemde vorm van humor (of was het mijn vreemde vorm van humor) sloeg niet echt aan.

Zo hadden we nog even een nagesprek over de Escaperoom.
Hij: “Ja…als ik dat lampje eerder had gevonden…voor…hoe heet dat ook alweer? Dat lampje dat je gebruikt in darkrooms?”
“Eh…darkrooms?”
“Jezus…waarom zeg ik nou darkrooms?”
“Je bedoelt dat blacklight?”
“Ja, blacklight dus.”

(vervolgens gaat de deur achter ons open en komen er twee jongens binnen waar R net even te lang naar kijkt)

Ik: “We hebben het over darkrooms en prompt zit je even net iets te lang naar die mannen te kijken.”(ha ha)
Hij: “Val ik even door de mand?”
Ik: “Je valt inderdaad voor de man….d.”
Hij: *insert vragende smiley*

Kort daarna moest ik even naar het toilet. Maar er waren drie dames voor me, dus het duurde even. Ik kom terug:

Ik: “Sorry…het was nogal druk.”
Hij: “Zelfs voor de wc’s in Amsterdam staat een rij van hier tot Tokyo.”
Ik: “Klopt ik kwam zelfs een Japanner tegen.”
Hij: “Waarom begin je over Japan?”

Dus…gaandeweg begon ik me te realiseren dat die gezelligheid vooral voortkwam uit het makkelijk wegkletsen van levensverhalen. En ik voelde verder ook niet de behoefte om met hem te zoenen (voor mij een indicator van gebrek aan aantrekkingskracht), dus om half 1 stelde ik voor om naar huis te gaan. We gaven elkaar bij het afscheid een knuffel en dat was dat.

Vervolgens zat ik op de fiets heel hard na te denken over de vraag of ik nog wel een tweede date zou willen…misschien moet ik niet zoveel verwachten van zo’n eerste date en die aantrekkingskracht te zien als een zaadje dat nog geplant moet worden.

Vanmorgen kreeg ik een appje: “vond het super gezellig, alleen het afscheid was een beetje ongemakkelijk, volgende keer beter.” Leuk, zo’n vooraf aangekondige zoenactie, dus ik heb hem maar eerlijk gezegd dat ik het een super gezellige avond vond die voorbijvloog, maar dat ik niet goed weet op welke manier ik nu met hem verder wil. Een mooi antwoord, dacht ik, dat ruimte openlaat voor een eventuele tweede date, maar wel duidelijk maakt dat ik nog niet precies weet hoe leuk ik hem vind.

Vervolgens krijg ik een heel verhaal terug over ‘ruimte respecteren’ maar ook een ontboezeming: meneer is (met zijn 27 jaar jong) al vader. Die informatie wilde hij graag voor een tweede date bewaren want, “ik wil dat iemand eerst mij leert kennen.”

Dit gebeurde dus net 10 minuten geleden en nu kan ik verdomme wel een nieuwe blog gaan tikken over mannen die na weken kletsen op Tinder nog geen woord over hun kroost hebben gerept.

Steek die tweede date maar in je reet. In de darkroom in Japan.