Ongezouten rapen

Hoe voelt het om uit te glijden?

Met die vraag begint het boek dat 300 dingen noemt om over de schrijven. Op elke pagina staat een vraag of het begin van een verhaal dat je zelf verder moet schrijven. In eerste instantie wilde ik het als een soort dagboek gebruiken, maar nu de zomerblog weer ten einde is, lijkt me dit een prima vervolgproject.

Dus…hoe voelt het om uit te glijden?

Om deze vraag te beantwoorden, moet ik eerst helder voor ogen hebben wat uitglijden is. Uitglijden kan namelijk te voet, te fiets, op schaatsen, maar ook met de motor. We kennen natuurlijk het klassieke gevaar van een bananenschil, maar eerlijk gezegd ben ik die alleen nog maar in slapstick komedie tegengekomen. Veel bekender bij het brede publiek zijn de gladde trambanen waar je dan met je fiets op uitglijdt, van de regenachtige straten met je profielloze hakken van 13 cm op de eveneens profielloze parketvloer van kantoor een slide maken of bij het uit bad stappen mega voorzichtig te werk gaan, omdat je niet wilt dat de ambulancemedewerkers je naakte lichaam, kunstzinnig omwikkeld met het douchegordijn dat je in paniek hebt meegetrokken in je val, van de vloer moeten plukken. Zo wilde BJ bijvoorbeeld om die reden geen woning met een douche in de badkuip huren, omdat hij bang was zijn dood tegemoet te glijden.

Maar hoe voelt het dan om uit te glijden? Naar mijn ervaring voel je vooral de angst als je bijna uitglijdt, maar je weet jezelf op het nippertje nog te redden. Een korte schok van schrik die pijlsnel door je lijf jaagt als je dreigt uit te glijden. En daarna heb je het warm als een 50-jarige in de overgang en kijk je enigszins rood aangelopen om je heen of iemand je bijna-glijer heeft gezien. Daarna moet je heel hard lachen om jezelf, vanwege de schrik of vanwege het slapstick momentje dat je voor jezelf veel grappiger hebt gemaakt dan het daadwerkelijk was.