Ik las vandaag op Blendle de kop van een artikel:
Dertigers hebben tegenwoordig super zakelijke relaties en scheiden dus net zo makkelijk als dat ze van baan switchen (ook als ze kinderen hebben).
Misschien dat ik het artikel van het weekend wel even ga lezen, de kop spreekt me in ieder geval aan. Maar ik ben er niet door verbaasd. Ik ben zelf ook een job- en relatiehopper en waarom ook niet?
Vroegâh had je postzegels en draaischijftelefoons. Internetdaten? Solliciteren via Monderboard? Dat was allemaal niet aan de orde. Je partner leerde je kennen in de plaatselijke kroeg of via via en solliciteren deed je via de vacatures in de krant.
Nu zijn er mogelijkheden te over om je partner te vinden. Je schrijft je in op een datingsite, download Tinder of je gaat speeddaten. Ook het vinden van een baan wordt makkelijker gemaakt door alle digitale mogelijkheden. Dus het is niet zo gek dat we sneller verlangen naar iets nieuws of iets beters. De digitale poorten openen nieuwe deuren op ons levenspad. En mensen die een beetje nieuwsgierig of avontuurlijk zijn ingesteld openen die deuren.
Natuurlijk vind ik niet dat je bij de kleinste tegenslag je partner aan de kant moet zetten. Zeker niet als je nog steeds heel veel van die persoon houdt en de relatie altijd gelijkwaardig en gezond is geweest. Maar als een relatie al een tijdje niet meer werkt, waarom zou je er dan nog zoveel tijd en energie in steken? Dat moet je alleen doen als je met hart en ziel van iemand houdt en je niemand anders naast je wenst dan die persoon. Anders kappen.
Toch zijn er veel mensen die bij hun partner blijven, om diverse redenen anders dan de wederzijdse liefde. De angst om alleen te zijn, de herinnering aan hoe het vroeger was, de kinderen, het huis, de hoop dat hij verandert etc. Maar als je twijfels aan de levensvatbaarheid van de liefde, nogmaals, kap er dan gewoon mee.
Zo hoorde ik onlangs het verhaal van een jonge vrouw die een relatie had met een man die het niet zo nauw nam met zijn verantwoordelijkheden. In eerste instantie waren ze mega verliefd, maar na een paar maanden begon ze zich te ergeren aan zijn gedrag. Hij had nooit werk, zat alleen maar thuis te gamen en maakte troep die hij niet opruimde. Vervolgens ging hij a la Help mijn man is een klusser van alles in het huis verbouwen (wat hij vervolgens niet afmaakte) en met haar geld kocht hij de meest bizarre troep van Marktplaats en beoefende hij kortstondig allemaal dure hobby’s waar hij na een paar maanden klaar mee was. Toen ze voor het altaar stond, had ze twijfels. Zo vertelde ze achteraf. Maar zette het huwelijk door in de hoop dat zijn gedrag zou veranderen. Inmiddels zijn ze 3 kinderen en een koopwoning verder en liggen ze in een heel vervelende scheiding. De reden waarom ze hem uiteindelijk aan de kant heeft gezet is dezelfde als die haar twijfels voor het altaar veroorzaakte.
Een man die ik een paar jaar geleden leerde kennen in het buitenland, had ook al een tijdje een relatie. Tijdens een gesprek liet hij me weten verliefd op me te zijn. En dat terwijl hij op het punt stond om te gaan samenwonen met zijn vriendin. Afgezien van wat ik van hem wilde, zei ik hem dat het me geen verstandig plan leek om te gaan samenwonen terwijl je verliefd bent op een ander. Hij zei dat hij het samenwonen een kans wilde geven en dat zijn gevoelens voor mij wel weg zouden ebben. Ik zei toen al dat ik er niet in geloofde, in een gezonde relatie word je niet verliefd op een ander. En ik had gelijk. Sinds een half jaar zijn ze uit elkaar.
Als ze eerder uit elkaar waren gegaan hadden ze elkaar een hoop ellende bespaard. Een relatie verbreken is moeilijk en zwaar, maar uiteindelijk ben je een dief van iemands tijd als je de boel oprekt terwijl je al twijfelt.
Ongezouten rapen 