Af en toe geef ik nog een NT2 les, omdat ik toch wel erg blij word van lesgeven en omdat ik het leuk vind om mensen en culturen op die manier te leren kennen.
Zo geef ik al een tijdje les aan een Russische programmeur (je kunt je de spraakzaamheid van de man wel voorstellen) en twee Turkse dames die super lief twee stukken taart voor me meenamen toen N was vertrokken (een betere troost is er niet).
En soms vertellen deze mensen heftige verhalen, zoals vandaag, en voor het eerst in mijn blogleven durf ik daar niet over te schrijven. Niet voor mezelf, maar voor mijn student. Omdat ook een futiel blogje (a la Ebru Umar) vergaande gevolgen kan hebben.
Dus ik schrijf niets, en dat frustreert me vele malen minder vandaag dan de onmogelijkheid om mijn student te helpen.
Ongezouten rapen 