Op vakantie gaan met vriendinnen is anders dan met je vriend.
Zeker wanneer je studententijd voorbij is en je je eigen volwassen huishouden en ritme gewend bent, is het wennen om met mensen op reis te gaan die je normaal gesproken 1 à 2 keer per maand ziet voor een wijntje en een paar uurtjes bijkletsen.
Vroeger ben ik weleens met vakantie geweest naar Salou in een bus afgeladen met dronken jongeren. Dit heb ik zelf tot twee maal toe laten gebeuren. Toen waren mijn vriendinnen en ik vooral bezig met bruin worden en uitzoeken waar we die avond zouden gaan stappen. En als we dan uit waren geweest dan ging het alleen maar over de jongens die we daar hadden leren kennen. Nu ziet het beeld er toch een tikkeltje anders uit. Er worden serieuze uitstapjes gemaakt naar kasteeltjes en stadspoorten en als we uitgaan hopen we dat we het langer dan 1:00 volhouden (wat hier in Duitsland nog niet is gelukt). We trekken Dirndls aan in pashokjes om ze vervolgens niet te kopen en we constateren lachend dat de mannen die ons aanspreken veel te oud of veel te jong zijn (J kreeg het nummer van een veel te jonge traiteurmedewerker).
Maar het is niet minder leuk, het heeft ook weer iets om de vriendinnen die je normaal misschien niet zo vaak spreekt, omdat we allemaal druk zijn met werk en kinderen, een heel weekend te spreken en elkaar zo nog beter te leren kennen. Vroeger sprak ik mijn vriendinnen dagelijks en was zo’n vakantie een uitweg uit de dagelijkse gezamenlijke sleur. Nu is het een uitweg uit de afzonderlijke dagelijkse sleur.
Alleen met N weggaan was toch anders. Hij zei de laatste keer: “Toen ik met mijn beste vriendin naar Indonesië was, had ik elke dag wel een uur voor mezelf nodig. Dan had ik even geen zin in haar. Maar ik wil wel elke minuut bij jou zijn en ik heb nooit zoiets ‘houd nu gewoon even je bek’.” Dat herken ik wel. Alhoewel ik niet vind dat mijn vriendinnen hun bek maar moeten houden, is het wel zo dat ik af en toe even wil chillen. Dat had ik ook wel met N, maar chillen betekende dan gewoon seks ;). Ik vind mijn vriendinnen erg lief, maar dat hoeft dan weer niet.
Toevallig zitten we nu even de chillen. Op de oprit van ons huis in Leiwen. En terwijl ik dit tik, rijden er af en toe auto’s voorbij die stoppen, omdat ze niet weten welke weg ze moeten nemen. Kennelijk zitten we op een lastig punt.