Dit stukje schrijf ik vanaf een zonnig balkon met uitzicht op de Duitse Mosel in Leiwen.
Gisterenochtend moest ik in alle haast mijn tas voor dit weekendje pakken en O (mijn huisgenoot) was het huis aan het stofzuigen met zijn Dyson. Die heeft hij speciaal aangeschaft om de kattenharen snel te kunnen opzuigen want hij is namelijk allergisch voor katten. Maar hij was alleen met het kopstuk van dat ding aan het zuigen dus ik zei: “Now it looks like you have a giant dildo in your hands, that sucks…” “I don’t know what kind of dildo you use, but this looks a bit too big.” Reageerde hij. Hij keek naar het apparaat in zijn handen, wat, moet ik toegeven misschien ietwat groot was voor een dildo, wellicht dat het paarden zou kunnen bedienen, maar de langwerpige uitsteeksels, de paarse kleurtjes en het flitsende chroom waren toch echt wel dildo-achtige kenmerken.
Dit verhaal vertelde ik onderweg naar Leiwen in de auto toen we het, uiteraard, over piemels hadden. En plots herinnerde ik me het verhaal van een ex. We zouden een film gaan kijken bij hem thuis, maar om dat te organiseren moest de bank altijd voor de computer worden geschoven. De verplaatsing van de bank ging gepaard met het vrijkomen van een stofwolk. Die moest eerst even worden opgezogen. Gekscherend zei ik dat je in films weleens ziet dat mannen hun piemel in de stofzuiger stoppen (ik weet eigenlijk niet in welke film ik dat heb gezien, maar het leek me geschikt filmmateriaal). Vervolgens trekt ex zijn broek omlaag en zet de zuigende stofzuiger op zijn boxershort, grappig gevoel, niks aan de hand en we lachten erom. Ik had nooit gedacht dat hij daarna zijn onderbroek helemaal uit zou trekken om de stofzuiger op volle kracht op zijn lul te zetten. Die zijn lul met gulzige slurpgeluiden naar binnen zoog. Dat dat pijn doet is natuurlijk wiedes. Hij slaakte een kreet en maakte een gekke sprong en wist met zijn voet de stofzuiger uit te zetten. Het gevolg was een klein schaafwondje op zijn pik en een week lang celibatair leven.
Goed voor zover even de associaties met de stofzuiger.
Gistermiddag kwamen we aan in Leiwen en ik zag een aankondiging van ‘Das Hoffest’. Dus even online opgezocht wat dat precies was en het bleek een feest bij een wijnhuis te zijn. Het dorpje hier is niet zo groot, dus we konden er heen lopen. Het bleek dat er om 19:00 een rondleiding werd georganiseerd in de wijnkelder, een prima begin van het weekend dachten we, beetje rondhangen in Duitse kelders. De rondleiding werd gegeven door de eigenaar van het wijnhuis, die een beetje sliste waardoor ik nauwelijks iets kon verstaan van zijn verhaal. Maar we kregen gratis wijntjes te proeven dus we vonden het sowieso wel prima. Na de rondleiding hebben we schnitzels gegeten in het dorpsrestaurant om vervolgens weer terug te gaan naar het wijnhuis voor het feest. Het hele dorp bleek uitgelopen te zijn voor het feest en er was een heuse rock-coverband aanwezig met een leadzanger met flink wat volume (letterlijk en figuurlijk). Aangezien de wijntjes en de sekt maar 2 euro per glas waren (en dat waren geen lullige glaasjes) hadden we het prima naar ons zin en werden we van alle kanten bekeken, omdat we duidelijk geen locals waren. Het grappige was dat wat oudere mannen steeds kwamen vragen: “Wo sind die Manner?” Waarop wij antwoordden: “Wir haben keiner Manner.” (Sorry voor het niet gebruiken van de umlaut). De eigenaar van het wijnhuis reageerde daarop verontwaardigd en ook wel lief: “Ah! Das kann nicht sein!!!”
Ongezouten rapen 