Ongezouten rapen

Waar is mijn portemonnee, mijn bankpas, mijn sleutel, mijn telefoon? Spookt er regelmatig door mijn hoofd, omdat ik een enorme chaoot ben en alles overal maar neerkwak tot grote ergernis van mijn huisgenoot en exen. Het kon dan ook niet uitblijven dat ik een keer eens echt iets niet kan vinden.

Gisteravond gingen we naar Karlsplatz omdat daar een film zou worden vertoond in het park. Super cool dus. Maar na twee nachten van 3 uur slapen, was het onvermijdelijk dat ik soms wegviel tijdens Crimson Pirate en af en toe de Prodent-smile van Burt Lancaster moest missen. Halverwege de film trok ik mijn mobiel uit mijn tas om nog een selfie van J en mij te maken met popcorn en een paar mooie foto’s te schieten van de prachtig verlichte Karlskirche en het filmscherm. Toen ik even in slaap dutte en daarna weer wakker werd, was de film af en moesten we het bankje waar we op zaten weer terug verhuizen naar de plek waar deze vandaan kwam (de bezoekers mochten zelf bankjes uit het park plukken en naar het filmscherm verslepen, super in-Amsterdams  dus dat vonden wij leuk). Om mijn handen vrij te hebben voor de versleepklus liep ik eerst naar de vuilnisbakken om mijn afval weg te gooien (J deed hetzelfde) en toen we weer terugkwamen bij het bankje was deze al weg. We besloten een ander bankje te verslepen, omdat we ons schuldig voelden.

Daarna wilde ik mijn telefoon pakken om een Uber te bestellen. Maar de telefoon was weg, die lag nog op het bankje. Niet alleen mijn telefoon was weg ook mijn bankpas en NS-abonnement zaten in de hoes. Dus ik in paniek en samen met J en heel vriendelijke mensen van de organisatie hebben we het halve park afgezocht naar de telefoon. Natuurlijk zonder resultaat. Tja…what can I say? Ik was moe, ik was mezelf…en het was gewoon suf dat andere mensen ons bankje hadden gepakt. Anders hadden we de telefoon zelf nog zien liggen. Dus om 1 uur ’s nachts nog even naar de Weense polizei gegaan om aangifte te doen, je weet immers maar nooit. Maar ook de degelijke Weners weten wel raad met een iPhone 6.

Ik baal van alle mooie herinneringen die op die telefoon staan, nummers die ik niet meer heb. Maar goed, zolang we nog woordgrapjes kunnen maken (de telefoon heeft zich verstopt, Wien iet weg is, is gezien en: de telefoon is verd-Wenen) gaan we er nog gewoon vier heel mooie dagen van maken.