Ongezouten rapen

Het is bijzonder hoe snel het Pokemon spel zo populair is geworden. Als gameliefhebber kan ik dan ook niet anders dan het spel proberen. 

Ik heb het vorige week gedownload, heel omslachtig met een Australisch fake-account (mijn adres is Abandon Road 200 in Perth). Toen ik het spel eenmaal had geïnstalleerd kon ik beginnen met spelen en de eerste Pokemon bevond zich in mijn keuken.

Voor degenen die niet weten hoe het spel werkt: eigenlijk is het het meest simpele spel dat je je kunt voorstellen. Je opent een app die je een soort lelijke plattegrond van de stad toont. Jouw karakter loopt daar rond en terwijl je loopt, kom je animaties tegen. Hetzij schattige beestjes hetzij een soort van torens of totempalen. Zodra er zo’n beestje in je scherm opduikt kun je het aanklikken en je telefoon schakelt dan over naar je camera functie. Dat levert al die grappige beelden op die je online tegenkomt. Een Pokemon op de toiletpot of naast je kat op de bank. Dat is slim gedaan, want zo lijkt het alsof die Pokemon dus in je huis zit. En dat vinden mensen blijkbaar leuk. Goed, dat beestje dat je nu in je vizier hebt, moet je vangen. Dat doe je met ballen. Als je zo’n bal raak hebt gegooid wordt de Pokemon in de bal gevangen genomen en aan je verzameling toegevoegd en dat levert punten (XP) op. Als je eenmaal level 5 hebt bereikt, kun je naar zo’n toren (trainingscentra) gaan en daar kun je trainen, met andere spelers vechten of Pokemon ruilen. Beetje treurig is het wel dat ik moet vermelden dat ik level 5 na een week nog niet heb bereikt.

Zo’n trainingscentrum staat op een vaste locatie. En dat is waar je dus ook in real life heen kunt lopen. Het grappige is dat je daar dus ook andere spelers kunt aantreffen. Ik las vandaag dat er hele dates worden gehosseld bij die trainingscentra. Het wordt hoog tijd dus dat ik leven 5 ga aantikken.

Om eerlijk te zijn, ben ik nog niet laaiend enthousiast over het spel. Ik ben dit weekend met HearthStone begonnen en dat vind ik eigenlijk veel leuker. Maar goed, misschien denk ik er anders over als ik eenmaal dat magische level 5 heb bereikt. Wat ik wel interessant vind aan dit fenomeen is dat het mensen naar buiten lokt. Je kunt natuurlijk ook je telefoon aanzetten en de Pokemon in je huiskamer vangen. Maar veel leuker is het om de digitale beestjes in het park te vinden en te vangen. En natuurlijk zijn er de traingscentra waar veel interactie plaatsvindt. Toen ik gisteren een stukje moest lopen, omdat er geen trams reden, zette ik het spel ook weer even aan. Onderweg werd ik twee keer door jongens aangesproken, van 13 en van 8, dat dan weer wel. Had ik die jongens gedag gezegd als ik geen Pokemon had gespeeld? Natuurlijk niet. Die jongens vonden het maar wat cool dat deze oude chick ook op zoek was naar de Pokemon. En dat vind ik toch wel iets unieks. We zitten allemaal naar die telefoon te staren op zoek naar iets wat niet bestaat en toch komen we buiten en groeten we mensen die we anders niet hadden zien staan.

Nog even een paar kanttekeningen bij het spel dat niet altijd even soepeltjes speelt. Ik heb nu meerdere malen meegemaakt dat ik een Pokemon had gevangen, maar dat het spel blijft hangen. Dan moet ik de app afsluiten en als ik dan weer mijn spel opstart is dat beestje weg, terwijl ik ‘m verdomme toch echt in mijn balletje had. Ook lukt het niet altijd om de Pokemon aan te klikken als hij in je scherm opdoemt. Dat is mega frustrerend vooral als je al een half uur aan het struinen bent.

Vooralsnog ben ik gematigd positief. Ik ben enthousiaster over de sociale interactie die door deze app ontstaat. Ik ben ook blij te zien dat mensen bewegen (okay, het is niet altijd even veilig). Het spel zelf heeft echter niet veel om handen en heeft technisch nog behoorlijk wat te verbeteren. Maar ik ben benieuwd hoe het verder gaat. Wat staat me bij level 5 te wachten? En kunnen we over een paar jaar de eerste Pokemon huwelijken en baby’s verwachten?