Nadat we veel later vertrokken dan ik gepland had (want uiteraard ga ik over de planning) moesten we gooien voor de 6 in oostelijke of westelijke richting. We hoopten allebei op het westen, omdat N. graag in Frankrijk wil belanden vanwege het EK en ik kan dan mooi mijn Frans oefenen. Maar het werd het Oosten. Op de 6 gooiden we ook nog eens 6 wat betekende dat we 1,5 uur op die weg zouden moeten blijven rijden.
Uiteindelijk moesten we bij het plaatsje Sinsheim (al snel omgedoopt tot Sincity) van de snelweg af en zouden we nog een uur dobbelen om onze eindbestemming te bepalen. Gelukkig, want Sinsheim heeft net zoveel charme als Almere. De dobbelsteen bracht ons langs groene velden en loofrijke omgevingen, maar na precies een uur te hebben gereden bleken we een rondje te hebben gereden en arriveerden we weer in Almere 2. Een kleine teleurstelling. Ook het hotelaanbod in Sinsheim bleek een beetje droevig en dat voor behoorlijk hoge prijzen. We besloten gebruik te maken van onze discretionaire ruimte: we zochten een camping in de buurt. Om op alles voorbereid te zijn, had ik bij mijn moeder een tent en luchtbedden gehaald. Wel met de gedachte dat we die niet echt zouden gebruiken, maar nu nam het kampeerplan toch concrete vormen aan.
Via Google Maps vonden we een camping Hilsbachtal niet ver van Sinsheim, dat leek ons geen valsspelen. Terwijl N. navigeerde reed ik naar de camping waar volgens de site een heerlijke zwembad en modern sanitair op ons zouden wachten. Toen ik de auto de landelijke oprit van de ietwat verscholen camping opreed, zag ik dat er vanaf het campingpad een oude, naakte man kwam aangelopen. De slogan van de camping: Naturliche Freiheit hat ein Zuhause kreeg opeens betekenis. “Het is een naaktcamping.” fluisterde ik. En N. raakte al een beetje in paniek, omdat hij nog minder met naturisme heeft dan ik. Ik parkeerde de auto op de parkeerplaats om ons te beraden op plan B. maar in mijn achteruitkijkspiegel zag ik de oude man als een zombie uit The Walking Dead steeds dichterbij onze auto komen. N. zakte dieper weg in zijn stoel: “Waarom staan we hier nog? Ga asjeblieft weg hier!” Dus ik gaf gas en we stoven weg.
De volgende camping Wackerhof lag 20 minuten rijden verder en daar waren wel veel oude mensen, maar gelukkig hadden ze zich bedekt met katoen. We checkten in om vervolgens nog een plaatsje te bezoeken want het voelde een beetje nutteloos om alleen maar in de auto te hebben gezeten. We reden naar Bruchsal (zelfde etymologie als Brussel, voor de geïnteresseerden) om daar de wedstrijd Duitsland – Noord Ierland te kijken en wat te eten.
We keken voetbal in een leuk café waar er allemaal typisch Duitse gerechten op de kaart stonden en waar het spotgoedkoop was. Het was Happy Hour dus cocktails kostten maar 3,33 en verder kreeg iedere bezoeker een gratis shotje voor elk doelpunt van Duitsland. Hadden we dus mooi een gratis shotje gescoord. Na de wedstrijd moesten we eerst een hoop toeterende Duitsers (doen die dat ook al?) trotseren voordat we weer naar de camping konden rijden.
Eenmaal op de camping kon het opzetten van de tent beginnen. Volgens mijn moeder moest de ‘smijttent’ zo staan. Hij stond inderdaad snel, maar moeders was vergeten dat er ook nog haringen bij zo’n tent horen. Dus N. had de tent provisorisch vastgezet met bakstenen. Toen de tent stond kwam de volgende uitdaging: de luchtbedden opblazen. Ook hier had moeder overste een steekje laten vallen: in de luchtbedden zaten geen dopjes om het ventielgat af te sluiten. Gelukkig had ik nog wat oordopjes in mijn tas (lekker ingesmeerd met oorsmeer door veelvuldig gebruik) dus die propten we er maar in. Het werkte…althans…bij N. ik lag midden in de nacht op een lek luchtbed.
Vanmorgen werden we wakker in een klamme tent, maar wel met het zonnetje. Terwijl we ons ontbijt aten werden we aangestaard vanuit een caravan door de papegaai van de overbuurman (geen grap). Ik wilde voor 10 uur vertrekken, omdat het warm zou worden en we wilden eigenlijk nog wel een flink stuk naar het Zuiden rijden. Maar volgens de handleiding zou het opvouwen van de smijttent appeltje eitje zijn. We hebben er in totaal een uur over gedaan en de tentstokken zijn gebroken (sorry Annemiek. Ik koop wel een nieuwe voor je). Maar…het was 9:55 en we konden vertrekken richting het Zuiden.
Ongezouten rapen 