Ik kan niet zeker weten wat ik uitstraal, maar over het algemeen zien mensen mij denk ik als een zelfstandige en stoere vrouw. Maar de motor, hoge hakken en full-time baan maskeren alleen maar dat ik eigenlijk een meisje ben met roze onderbroeken dat intens veel van romantiek houdt.
Romantiek. Ik heb in een blog vorig jaar al toegegeven dat ik niet vies ben van wat rozenblaadjes en kaarslicht op zijn tijd, maar eigenlijk is het meer dan dat. Het idee dat een man buiten zijn comfortzone treedt om iets liefs voor mij te doen, is de ultieme liefdesverklaring. Een digitaal kusje versturen kunnen we allemaal, maar creatief lief zijn, is een stuk ongemakkelijker en onzekerder.
Alhoewel ik bijna zeker weet dat alle vrouwen een beetje romantiek wel kunnen waarderen, zijn er ook gewoon vrouwen die geen romantiek aantrekken. Vrouwen die zelf misschien wat stug en nuchter zijn.
En alhoewel ook een beetje stug kan aanvoelen in mijn motorpak ben ik wel degelijk ontvankelijk voor een beetje cheesiness (en dat terwijl ik niet van kaas houdt) want de motor achter mijn liefdesleven is mijn gevoel. Ik denk dat ik in mijn hele liefdescarrière geen enkele beslissing heb genomen op basis van ratio. Dat betekent niet dat mijn gevoel het altijd bij het juiste eind heeft, maar varen op gevoel is de enige manier om diep te gaan in de oceaan der liefde :P. En als ik niet diep kan gaan dan is er alleen maar vlakte. Dan is er eigenlijk niets.
Dat varen op gevoel heeft al meerdere malen geresulteerd in een schipbreuk en als dat gebeurt voel ik me bijna letterlijk een drenkeling. Ik verdrink in mijn eigen verdriet. Kan niet eten, kan niet slapen en schrijf zielige stukjes op deze blog. En dan blijf ik mezelf koppig voorhouden dat de tranen een schappelijke prijs zijn die ik betaalde voor het goede goed: de romantische liefde.
Maar hoe romantisch was die liefde? Want de afgelopen maand heb ik me iets afgevraagd. Normaliter ben ik de marketeer voor de kinderloosheid. Kinderen zijn vervelend, ze zijn dieven van de vrijheid, en verwoesters van borstpartijen. Maar…de afgelopen maand was ik per abuis vergeten nieuwe anticonceptiepillen te halen waardoor ik dus even een ‘normale’ cyclus had. En dat deed iets met mij. Het komt erop neer dat ik opeens niet meer zo heel onwelwillend tegenover het idee stond om bezwangerd te worden (tot grote schrik van mijn jongere vriend die zei: “Ik vind het eng als je zo praat.”). Gelukkig slik ik u weer de pil en voel ik me weer normaal.
Maar het blijft knagen. Wil ik geen kinderen, omdat de pil mijn biologische klok stilzet. Of wil ik geen kinderen, omdat ik simpelweg nog nooit iemand heb ontmoet die ook echt de moeite waard was om kinderen mee te willen maken? Of…iemand die mij de moeite waard vond om kinderen mee te maken? En toen kwam ik in ieder geval tot de conclusie dat de beslissing om met iemand een kind te willen maken de ultieme romantische daad is. Je treedt met die beslissing buiten je comfortzone (je hele leven wordt overhoop gegooid), je committeert je voor de rest van je leven aan die ene persoon en je vindt die ene persoon zo geweldig dat je je met hem of haar wilt voortplanten. Dat is misschien wel de romantiek die ik zoek en tot op heden heb ik hem (dubbelzinnig gebruikt hier) niet gevonden.
Nooit heeft een man tegen me gezegd: “Ik wil een kind van jou.” En alhoewel ik rationeel gezien geen kind zou willen, wil ik dat wel horen. Wel heeft ooit iemand aan me gevraagd: “Zou je een kind van me willen.” Ik heb toen nee gezegd (deels omdat ik dacht dat het een strikvraag was). En natuurlijk is het ooit wel eens ter sprake gekomen in langere relaties, maar verder dan: “Als wij een kind zouden krijgen, zouden we best toffe ouders zijn.” Is het niet gekomen. Oh ja…en fantaseren over babynamen…dat gebeurde ook nog weleens.
Om ook dan maar eens mijn vrienden met kinderen tegemoet te komen: ik benijd jullie niet per se, omdat jullie er elke nacht om 3 uur uit moeten of omdat jullie minstens een keer ondergezeken zijn of omdat jullie in geen maanden naar de film ofzo zijn geweest. Ik benijd jullie, omdat jullie de ware romantiek hebben ervaren.
Ongezouten rapen 