Vandaag was het weer “The best of Imagine” dag. En om een beetje op tijd te zijn voor de reserveringen gingen we met de auto naar Noord, waar het tot mijn teleurstelling ook op zondag parkeren is met de blauwe schijf.
Dat betekende dus dat ik tussen de films door 20 minuten had om naar mijn auto te rennen en de schijf bij te draaien. Oh ja…parkeren in Amsterdam…dat was een dingetje.
Afijn. De eerste film was Men & Chicken en ongeveer 10 minuten na aanvang van de film viel het geluid uit. Toen een andere bezoeker verhaal ging halen, bleek dat het brandalarm afging. Typisch Nederlands is het dan ook om in een treintje op je dooie gemak de zaal te verlaten. En net toen we op het punt stonden om ook de zaal uit te gaan, werd omgeroepen dat het vals alarm was. Iedereen zocht zijn plek weer op en de film werd een stukje teruggespoeld, zodat we het geluidloze gedeelte niet hoefden te missen. Ondertussen zat ik de rest van de film met samengeknepen billen aan mijn lip te trekken omdat ik straks niet 20, maar 10 minuten had om bij mijn auto te komen en de parkeerschijf te verzetten.
Dat was overigens de enige reden om met samengeknepen billen te zitten, want echt rete (jaja)-spannend waren de films dit jaar niet. Of ik heb niet de goede films gekozen. Zie hier een verslag van The Best Of Imagine 2016:
Film 1: Men & Chicken
“Een vieze film met dito personages die langzaam wel lief worden”
De hoofdpersoon:
De personages in de films van Anders Thomas Jensen zijn altijd een beetje…anders (ik zal niet de eerste zijn die deze woordgrap maakt). Van kale slagers die mensenvlees verkopen, tot ex-gedetineerden die appels moeten rapen. Nu zijn het de twee broers Gabriel en Elias die beiden wat vreemde trekjes hebben: Gabriel heeft zo nu en dan kotsneigingen en Elias masturbeert dwangmatig. Ook zijn ze beiden de trotse bezitter van een soort hazenlip. Als hun vader op zijn sterfbed een videoboodschap achterlaat waarin hij de zoons vertelt dat hij niet hun biologische vader is, gaan de twee op zoek naar hun echte vader: een wetenschapper die op een eiland met 42 inwoners woont. Eenmaal daar aangekomen worden Gabriel en Elias door hun (nieuwe) broers bekogeld met opgezette dieren, potten en pannen.
Het beste:
In het begin had ik helemaal niets met de karakters. Ik vond ze vies en raar. Toch heb ik aan het einde van de film iets van vertedering gevoeld. En dat doet Jensen knap: ervoor zorgen dat je al die malle eppies toch lief gaat vinden.
Het slechtste:
Tja…de film is echt een beetje viezig. Dat is waarschijnlijk grappig bedoeld, maar werkte niet echt voor mij.
Sexy:
Haha. Echt niets aan deze film is sexy. Elias zit overal te masturberen en de rest van de personages is op de een of andere manier op een ziekelijke manier met seksualiteit bezig.
Zielig:
In de laatste scene vraagt Elias of hij Gabriel mag omhelzen. Dat mag. Ook al heeft hij zijn handen niet gewassen.
Meest memorabel:
Wanneer broer Gregor, een kip aaiend, uitlegt dat de ingang van een kip groot genoeg is, omdat er ook eieren door kunnen. En dat ze daarom alvast op kippen oefenen, totdat ze echte meisjes ontmoeten.
Hoe voelde ik me na de film?
Een beetje viezig…
Mate van bevrediging:
Ik ben groot fan van eerdere films van Jensen. Met name The Green Butchers en Adam’s Apples vond ik geweldig. Toch vond ik deze iets minder dan zijn andere films, hij gaat soms net over een grens heen waarmee de film wat vulgair wordt. Nog steeds wel een prima film, met grappige momenten.
Film 2: The Survivalist
“Realistisch post-apocalyptisch verhaal in het bos dat net iets te traag is”
De hoofdpersoon:
De hoofdpersoon in deze film heeft geen naam. Hij heeft wel een vreemd kapsel: kaalgeschoren zijkanten en langer haar dat hij met elastiekjes achterop zijn hoofd vastmaakt. Hij woont in een hutje in het bos en verbouwt daar zijn eigen eten. Hij is kennelijk op zijn hoede want hij neemt zijn jachtgeweer overal mee naartoe. Hij trekt zich af op de foto van een vrouw die hij daarna verbrandt. Het heeft er alle schijn van dat de wereld is vergaan en deze man in zijn eentje probeert te overleven in het bos. Op een dag staan er een moeder en haar dochter voor zijn hut. De man heeft in geen jaren een gesprek gehad met mensen en is dus uiterst wantrouwend richting deze twee nieuwelingen.
Het beste:
Ik denk dat deze film een heel realistisch beeld geeft van hoe een post-apocalyptisch leven kan zijn. Het laat zien hoe de meest primaire zaken zoveel tijd in beslag kunnen nemen. Het zoeken en bereiden van eten is bijvoorbeeld een dagtaak.
Het slechtste:
De film is traag. De man naast me viel in slaap en weer een ander in de zaal zat constant op zijn telefoon te kijken.
Sexy:
De wereld lijkt vergaan en je hebt 7 jaar geen seks gehad. Dan staat er opeens een mooie, jonge vrouw voor je neus. De reactie van de hoofdpersoon hierop is helaas primitief, niet sexy, wel geloofwaardig.
Zielig:
*spoiler* Nadat de hoofdpersoon en het jonge meisje (Mia) wat voor elkaar beginnen te voelen, gaat het natuurlijk mis.
Meest memorabel:
*spoiler* de scene waarin Mia zichzelf met een stuk ijzerdraad probeert te aborteren.
Hoe voelde ik me na de film?
Ik was blij dat hij af zat en ik zat nog met veel vragen.
Mate van bevrediging:
In eerste instantie wist ik niet zo goed wat ik van deze film moest vinden. Maar uiteindelijk kan ik hem toch best waarderen. Ik denk dat het een realistische film is waarin geen plaats is voor helden. Er is genoeg om over na te denken zonder dat de film te experimenteel wordt. Ik heb denk ik de meeste moeite met het einde, dat vond ik niet helemaal voegen met de rest van de film.
Film 3: They call me Jeeg Robot
“Toch weer een grappige en verfrissende toevoeging aan het superheldenoeuvre”
De hoofdpersoon:
De hoofdpersoon is Enzo. Een wat schuwe kruimeldief die letterlijk vieze klusje opknapt voor zijn foute buurman. Hij woont in een schimmig flatje waarin hij porno kijkt en vla eet. Als hij na een achtervolging met de politie in de Tiber springt, springt hij in een vat met radioactief afval. De volgende dag merkt hij dat hij superkrachten heeft en hij gebruikt deze om een geldautomaat te stelen. Nadat een klus die hij met zijn buurman doet fout gaat, ontfermt hij zich over diens ietwat gestoorde dochter Allesia die verslaafd is aan de Japanse anime: The Call me Jeeg Robot.
Het beste:
De film weet de juiste toon te vinden tussen een serieuze superhelden film en een komedie. Ik heb gelachen en soms vond ik het ook spannend.
Het slechtste:
De slechterik in deze film is soms wat over-the-top: een ex-Big Brother bewoner, die travestieten neukt en tienermuziek meezingt.
Sexy:
Natuurlijk is de gestoorde Alessia sexy. Als zij bij Enzo op de bank slaapt, valt haar borst uit haar shirt. Maar echt sexy is het wanneer Enzo na een ruzie met haar de tram waar zij inzit optilt en tot stoppen brengt om haar te zeggen dat hij om haar geeft. Ach…romantiek kan ook sexy zijn.
Zielig:
*spoiler* uiteraard de sterfscène van Alessia.
Meest memorabel:
Ook hier weer heel wat memorabele momenten. Misschien toch wel gewoon het moment waarop Enzo erachter komt dat hij superkrachten heeft. Hij trekt dan de centrale verwarming van de muur en vouwt deze helemaal op. Daarna trekt hij een hele geldautomaat van de muur en koopt met het geld een voorraad vla toetjes en porno.
Hoe voelde ik me na de film?
Ik moest lachen bij de aftiteling. Ik moest ook aan mijn ex denken die deze film met een knipoog naar de Japanse anime ook zeker heel gaaf zou hebben gevonden.
Mate van bevrediging:
Ik heb veel gelachen. De film wil veel en dat lukt in mijn ogen goed. Het is een komedie en actie die zichzelf niet al te serieus neemt. De toevoeging van het romantische subplot stoorde me niet. Zoals Alessia het zou zeggen: Bellissima!
Film 4: The Witch
“Oeverloos bidden en janken in een film die minder spannend is dan hij lijkt”
De hoofdpersoon:
Thomassen is de oudste dochter van een gezin dat in de 17de eeuw wordt verbannen van een plantage. Het gezin begint een boerderij in de bossen. Als de pasgeboren baby van het gezin verdwijnt, beginnen de kinderen al snel te vermoeden dat het bos behekst is.
Het beste:
De paar schrikmomenten die de film rijk is? De mooie plaatjes?
Het slechtste:
Het eindeloze gejank van een rouwende moeder en het te pas en te onpas aanroepen van God.
Sexy:
De oudste broer die probeert een glimp van de buste van zijn zus op te vangen. Niet bepaald sexy, wel grappig.
Zielig:
Omdat ik weinig feeling had met de personages vond ik niets echt zielig. Natuurlijk is het verdwijnen van de baby zielig en alle andere ellende die het gezin overkomt. Maar ik had er weinig mee.
Meest memorabel:
Het zien van de heks. Dat was wel smerig. Ook de laatste scene was wel bijzonder.
Hoe voelde ik me na de film?
Een beetje bekocht. Iedereen was laaiend enthousiast over deze film en daardoor wilde ik eigenlijk niet toegeven dat ik ‘m niet zo goed vond.
Mate van bevrediging:
Totaal niet bevredigend dus. Een film moet voor mij meer zijn dan wat mooie beelden en goed acteerwerk want die twee elementen bevatte deze film zeker. Maar het verhaal is gewoon te simpel, ik vond het niet spannend en ik had niks met de personages.
Eindscore:
Men & Chicken: 7
The Survivalist: 7
They Call me Jeeg Robot: 8
The Witch: 5
Ongezouten rapen 