Dag #40 Vanille en Citroen

Het voelde vannacht een beetje alsof ik aan de vooravond van een schoolreisje stond.

De adrenaline gierde door mijn lijf en ik dacht na over de komende vakantie. Dat maakte dat ik uiteindelijk pas om 2:00 in slaap viel terwijl de wekker om 4:00 was gezet. Dus toen ik net diep in mijn kwijlslaap zat, moest ik de nieuwe dag alweer inluiden.

We vlogen vanmorgen om 7:20 naar Frankrijk. Iedereen had alles onder controle. De onmiskenbaar homoseksuele steward met Johnny Bravo-haar sprak maar liefst drie talen (die hij overigens wel heeeeel snel sprak, waardoor de kans op het ontdekken van fouten tot het minimum werd beperkt), het vliegtuig landde 15 minuten eerder en ook de bagage werd vlug bij de baasjes afgeleverd.

Een auto huren ging echter wat lastiger. Ik had netjes een Citroen C3 online gereserveerd bij Alamo en het bedrag vooraf betaald met mijn creditcard. Bleek dus dat Alamo een kredietcheck doet van 850 euro. Tja…ik heb een limiet van 1000 euro. Dus Vanille (serieus, zo heette die chick) vertelde me dat ik geen Citroen kon huren. Tenzij er een tweede bestuurder op de auto kon worden ingeschreven. Uiteindelijk kwam het allemaal goed, maar damn het is wel een beetje absurd om van je klanten te verwachten dat ze allemaal een creditcard met een hoger limiet dan 1000 euro hebben.

In de automaat reden we met goede zin naar onze eindbestemming Serhillac, okay we zijn wel twee keer verkeerd gereden: “Oh…we hadden die afslag moeten hebben.” (de klassieker) en bijna over een rotonde gescheurd die ik pas heel laat zag en daardoor op de rem moest trappen en onze koffers door de hele auto vlogen.

Tussendoor stopten we in Brive voor een lunch en een bezoek aan de Carrefour. Toen we daar aankwamen, bleek dat het gratis parkeren was in verband met het festival de élévage. Best bizar. In Amsterdam zou het juist andersom zijn daar zou je juist betaald móeten parkeren als er een festival is. Na de lunch gingen we dus even kijken bij het festivalterrein en N. zei “Hoor ik nou kippen?” En inderdaad we troffen tenten vol met kippen aan die daar te koop werden aangeboden voor de fok. Maar niet alleen kippen ook vogels, schapen, koeien en paarden werden verkocht. Het was heel leuk om zo spontaan op zo’n veemarkt terecht te komen. Ik ben zelfs voor het eerst van mijn leven bij zo’n koeienveiling geweest en er werd ook een demonstratie gegeven door een Western amazone.

Ik had nog wel langer willen blijven kijken op het festival, maar we moesten inmiddels wel opschieten om bij het huisje te komen. En het was ook bloedheet. Het was vanmiddag rond de 35 graden. Dus we vertrokken weer naar Serhillac. Daar aangekomen bleek dat de woning tot echt iets groter is dan we hadden gedacht. We wisten dat we een tienpersoonshuisje hadden gehuurd, maar deze unit is enorm. N. en ik hebben allebei een eigen kamer met tweepersoonsbed en een eigen badkamer.

Natuurlijk was het eerste wat ik deed toen we aankwamen een duik nemen in ons privézwembad. Ik ben nog nooit zo blij geweest met een duik in het zwembad want het zweet droop van me af

Het was een heerlijke dag met een spontaan bezoekje aan de veemarkt, heerlijk weer en de aankomst bij dit heerlijke huis. En…we hebben het helemaal niet over mannen gehad vandaag. dat is goed, zo moet het zijn. Ik wil hier nooit meer weg.