Ben ik een stad of een gehucht op de kaart van je hart?
Een gehucht dat je ooit eens achteloos bent gepasseerd. Je kent niet eens de naam. Je weet misschien nog waar het ongeveer ligt, dat het niet in Groningen maar in Drenthe is. Als je er diep over nadenkt, kun je misschien nog wel weten of je er hebt geslapen en waar je hebt gegeten. Maar het gehucht is in jouw herinneringen niet groot. Een plek waarover je andere mensen niets vertelt, of alleen vermeldt dat je er niet zou willen worden gevonden, zelfs niet dood.
Of ben ik een plaats die niemand als een stad kent ondanks dat het wel stadsrechten heeft zoals Almere en Purmerend. De plaatsen hebben het in zich om een stad te zijn, maar ze missen de relevantie. Ze missen sfeer. Desalniettemin staat het groot op de kaart. Je weet waar het ligt, omdat het al zolang bestaat en onderdeel van de kaart is geweest. En je weet dat deze plaatsen ook de voordelen kunnen hebben van een stad, je hebt er meerdere malen van genoten, maar je hebt genoeg gehad.
Of ben ik de stad? Een grote ronde plek midden op de kaart in het rood gekleurd, daar waar het allemaal gebeurt. De stad die bruist en borrelt en constant boeit, zoals New York of Londen. Een stad waar je je thuis keer of keer hebt gevonden en waar je groeit. Een stad die veel van je eist, omdat ze alles van je weet. Ook al kun je er niet blijven, het is ondenkbaar dat je de straten, de winkels en de energie vergeet.
Ongezouten rapen 