Ongezouten rapen

Vannacht werd ik gestoken. Meerder malen. Ik had jeuk op mijn armen, benen en tussen mijn vingerkootjes. Je zou denken dat zo’n mug na één keer steken wel verzadigd is. Maar hij bleef terugkomen.

Ze zeggen weleens dat je niet alles kunt hebben. En dat er altijd één vlak is in je leven waarop het wat minder gaat. In 2015 is dat de liefde (volgens mij was dat het in 2014 ook ;)). Het gaat lekker op werk, heb een overvolle agenda en ik verveel me geen moment. Maar nadat ik in de eerste week van januari al per Whatsapp kreeg te horen dat ik maar een ander moest zoeken om te neuken, in mei aan de kant werd gezet tijdens een (romantisch?) weekendje Berlijn, in juni nummers uitwisselde met een vent die een vrouw en kind thuis had zitten en in juli in de val trapte van een beroepscharmeur heb ik geconcludeerd dat 2015 niet mijn jaar is.

Al met al heeft mijn ego het afgelopen halfjaar een behoorlijke deuk opgelopen en ik denk dat het de komende maanden vooral een zaak is om de boel weer te ontdeuken (en vooral niet de D. verwisselen met de N.). Dus koop ik maar heel veel jurkjes en ik ben al een tijdje als een malle aan het sporten.

Dat ik niet de enige ben met zo’n waardeloos liefdesleven bleek vorige week toen een vriend me vroeg waarom vrouwen steeds maar weer kiezen voor foute mannen. Ik heb laatst al eens geblogd over ingedutte relaties, maar dat gaat niet over foute mannen. De man van de gezapige relatie is meestal geen klootzak. De klootzak is er eentje die je aan het lijntje houdt terwijl hij weet dat hij eigenlijk niet echt iets van je wil. Ja, hij wil wel wat, meestal heeft dat iets te maken met zijn geslacht en jouw geslacht. Maar verder wil hij het daar vooral bij laten. En dat voelt een vrouw. En die vrouw die voelt zich net als ik, afgewezen en beledigd. Hoezo wil hij mij niet? Hoezo waardeert hij niet wat we hebben? En dan stellen heel veel vrouwen zich een soort van onmogelijk doel. Een doel dat leidt tot de ultieme zelfbevestiging: als ik hem kan bekeren dan kan ik alles. Ik heb bij vriendinnen gezien hoe ze jarenlang in zo’n “relatie” verzeild raakten. Het is continu duwen en trekken en dat kost ontzettend veel tranen en energie. Ergens hebben die vrouwen zich along the way ook aangepraat dat zo’n gast de liefde van hun leven is. Het ergste is overigens dat ze voor niemand anders open staan en dat ze zich de kans op een gelijkwaardige relatie met een toffe gast ontnemen en dan zijn ze opeens 35 en denken ze “kut…ik had eigenlijk wel kinderen gewild.”. Ik moet zeggen dat ik daar zelf nooit erg veel last van heb gehad. Daar ben ik misschien iets te veeleisend voor. Maar ik weet wel dat als je als man zo’n vrouw treft je geen schijn van kans maakt bij haar. Het is afwachten tot die vrouwen er genoeg van hebben en het niet meer pikken.

En ik pikte het ook niet meer toen ik de mug hoorde zoemen en ik voelde hoe hij landde op mijn arm. Ik gaf een ferme tik op mezelf en wachtte tot het gezoem zou continueren. Maar er gebeurde niks en ik viel in slaap.

Vanmorgen werd ik wakker. De mug, die in het daglicht veel kleiner leek, lag met zijn met bloed volgezogen lijfje levenloos naast me. Ik voelde me goed.